"Dun gece seni ruyamda gordum. Ayrintilarini hatirlamiyorum, tek hatirladigim surekli birbirimizin yerine gecmemizdi, ben sen oluyordum sen de ben. Sonunda sen bi sekilde alev aldin, ben atesin bezlerle sondurulmesi gerektigini hatirladim, elime eski bir etek aldim, sana bununla vurmaya basladim. Sonra donusum tekrar basladi ve oyle bir noktaya geldi ki, artik odadaki sen degildin, yanan bendim ve etekle vuran da bendim. Ama etekle vurmanin bir faydasi olmadi, sadece benim atese karsi boyle seylerin fayda saglamayacagi yonundeki eski korkumu dogruladi. Bu arada itfaiye gelmisti ve sen bir sekilde kurtuldun. Ama onceki halinden farkliydin, hayalet gibiydin, tebesirle karanliga cizilmistin sanki; kollarimin arasina ya cansiz ya da kurtarilma sevincinden tum gucunu yitirmis olarak yigildin. Ama burada da donusebilirligin belirsizligi vardi, belki de orada birinin kollarinda yatan bendim."
"Gestern habe ich von Dir geträumt. Was im einzelnen geschehen ist, weiß ich kaum mehr, nur das weiß ich noch, daß wir immerfort ineinander übergingen, ich war Du, Du warst ich. Schließlich fingst Du irgendwie Feuer, ich erinnerte mich, daß man mit Tüchern das Feuer erstickt, nahm einen alten Rock und schlug Dich damit. Aber wieder fingen die Verwandlungen an und es ging so weit, daß Du gar nicht mehr da warst, sondern ich war es, der brannte und ich war es auch, der mit dem Rock schlug. Aber das Schlagen half nichts und es bestätigte sich nur meine alte Befürchtung, daß solche Dinge gegen das Feuer nichts ausrichten können.Inzwischen aber war die Feuerwehr gekommen und Du wurdest doch noch irgendwie gerettet. Aber anders warst Du als früher, geisterhaft, mit Kreide ins Dunkel gezeichnet und fielst mir, leblos oder vielleicht nur ohnmächtig aus Freude über die Rettung, in die Arme."
“Ieri ho sognato di te. Non ricordo quasi più i singoli fatti, so soltanto che ci trasformavamo l’uno nell’altro, io ero tu, tu eri io. Infine, non so come, prendesti fuoco, ma ricordai che il fuoco può essere soffocato con i panni, afferrai un vecchio abito e con questo mi misi a batterti. Ma qui ricominciarono le metamorfosi e si arrivò al punto in cui tu eri scomparsa, mentre ero io che ardevo e ancora battevo con l’abito. Ma ciò non serviva a nulla e così era confermato il mio vecchio sospetto che queste cose non valgano contro il fuoco. Intanto però erano arrivati i pompieri e nonostante tutto tu in qualche modo fosti salvata. Ma eri diversa da prima, spettrale, disegnata col gesso nel buio e, inanimata o forse soltanto svenuta per la gioia di essere salva, mi cadesti tra le braccia. Ma anche qui si riscontrò l’incertezza della trasformazione perché forse ero io che cadevo tra le braccia di qualcuno.”

Alıntı yaparak yanıtla









Yer İmleri