Şiirim, beğeninize...

KADIN KONUKEVİ

Ona da çiçekler verildi
İltifatlar edildi
Şiirler yazıldı
O da kimbilir kaç kalbe sıcak bir iz bıraktı
Kimbilir kaç yalnızlığın düşlerde süsledi kolunu
Sonunda bir kişi bir akşam
Götürdü onu mahallemizden
Bir çiçeğin elinden tutar gibi

Bilmem onu götüren
Sevecek mi sahiplenecek miydi
El salladım aracın ardından
Kokusu çekildi mahallemizin

Savruldu zaman yapraklar gibi

Şimdi onu görmek arzusuyla
Bir kadın konukevinin
İçindeki kadınlar gibi
Kırılmış pencerelerine bakar
Süzülür o çocuk gözlerim