Emekli olduk amma velakin kaldık bozkırın ortasında.
Doğduğun değil, doyduğun yer demişler.
Her sabah uyandığımda Karadeniz'i gördüm pencereden, balkondan çocukluğum boyunca.
Yazın güneşi yansıtan maviliğini, akşam yakamozlarını.
Hırçın dalgalarını, hava bozduğunda.
Erdemir'e gelen - çocuk aklımla- yarım dünya büyüklüğündeki gemilere ev sahipliği yapışını.
Aklımdaki kokusu bile burnumun direğini sızlatıyor.
Yer İmleri