Züğürtler geyik laklak kıraathanesi

[ariston]

Bu aynen ne yazıyor ise o şekilde

>>>>>

Bir müezzin ve imam, Türkiye'den Umre'ye gitmişler. Hac görevlerini tamamladıktan sonra Mekke'de bir kafe'ye gidip serinlemek istemişler. Ancak, garson ile iletişimde sıkıntı yaşamışlar çünkü garsonun bildiği diller eski Arapça, müezzin ve imamın ise Türkçe dışında başka dillere pek hakim olmamışlar.

Müezzin ve imam, garsona "şekerli çay" demek istemişler, ancak garson onları anlamamış. Müezzin, "şeker" kelimesini Türkçe-Arapça karışık kullanmış, imam da "çay" yerine Arapça bir kelime kullanmış. Garson anlamaya çalışmış ama kafası karışmış.

Müezzin: "Ağabey, lütfen bana anlatsana 'şekerli' derkene, 'sukkarli' demem mi gerekir, 'sakarli' demem mi gerekir, yoksa 'sukkerli' mi demem gerekir?"

Imam: "Hayır, hayır! 'Sekerli' demek yanlış olur. 'Helvalli' dememiz gerekir, çünkü Arapça'da 'şeker' helva demektir!"

Garson ise anlamakta zorluk çekerken bir yandan da kendi kendine gülmekten kendini alamaz. Müezzin ve imam da kahkahalarla gülerler.

Sonunda garson, kendi bildiği eski Arapça, Türkçe ve biraz da mimiklerle müezzin ve imama "şekerli çay" getirir. Müezzin ve imam, kendilerine gelen çayları alıp teşekkür ederler. Garson ise hala gülmekten kahkahalarla kafe'yi terk eder.

Müezzin ve imam, keyifle çaylarını içip anılarına gülerler ve kendi aralarında "Arapça, Türkçe ve mimiklerle iletişim kurulan kafe" anısını paylaşırlar.