Sanat Mozaik

[Terraluna]

Amerikali yazar Hector Hugh Munro’nun (Saki) dogum yildonumu (18 Aralik 1870)

"Sicak bir aksamustuydu, bu nedenle vagon fazlasiyla bunalticiydi ve siradaki istasyon Templecombe'a neredeyse bir saat vardi. Vagonda biri digerinden daha buyuk iki kiz, bir de oglan vardi. Cocuklarin teyzesi, kosedeki koltuga yerlesmisti, diger kosedeki koltukta da onlara yabanci olan yalniz bir adam oturuyordu, ama kucuk kizlarla kucuk oglan, kompartimani kesinlikle ele gecirmislerdi. Hem teyze hem de cocuklarin sohbeti sinirli, israrci bir sekilde suruyor, pes etmeyi reddeden bir karasinegin tacizleri misali, bitmek bilmiyordu. Teyzenin iki lafindan biri “Yapma”yla basliyor gibiydi, cocuklarin laflari da “Neden?”le. Adam bir sey soylemiyordu. Kucuk oglan, koltugun minderlerine vurmaya, her vurdugunda da bir toz bulutu olusmaya baslayinca teyze, “Yapma Cyril, yapma!” diye bagirdi.

“Gel de pencereden disari bak,” diye ekledi.

Cocuk, pencereye isteksizce yanasti. “O koyunlari neden tarladan disari cikariyorlar?” diye sordu.

“Daha fazla ot olan baska bir tarlaya goturulduklerini zannediyorum,” dedi teyze belirsizce.

“Ama o tarlada bir suru ot var,” diye diretti cocuk; “orada ottan baska bir sey yok ki. Teyze, o tarlada bir suru ot var.”

“Muhtemelen diger arazideki ot daha iyi,” diye one surdu teyze caresizce.

“Neden daha iyi?” diye ani, kacinilmaz soru geldi.

“Ah, su ineklere bakin!” diye bagirdi teyze. Yol boyunca neredeyse her tarlada inek veya okuz vardi ama teyze, ender bir seye dikkat cekiyormuscasina konusmustu.

“Neden diger tarladaki ot daha iyi?” diye usteledi Cyril.



“It was a hot afternoon, and the railway carriage was correspondingly sultry, and the next stop was at Templecombe, nearly an hour ahead. The occupants of the carriage were a small girl, and a smaller girl, and a small boy. An aunt belonging to the children occupied one corner seat, and the further corner seat on the opposite side was occupied by a bachelor who was a stranger to their party, but the small girls and the small boy emphatically occupied the compartment. Both the aunt and the children were conversational in a limited, persistent way, reminding one of the attentions of a housefly that refuses to be discouraged. Most of the aunt's remarks seemed to begin with "Don't," and nearly all of the children's remarks began with "Why?" The bachelor said nothing out loud. "Don't, Cyril, don't," exclaimed the aunt, as the small boy began smacking the cushions of the seat, producing a cloud of dust at each blow.

"Come and look out of the window," she added.

The child moved reluctantly to the window. "Why are those sheep being driven out of that field?" he asked.

"I expect they are being driven to another field where there is more grass," said the aunt weakly.

"But there is lots of grass in that field," protested the boy; "there's nothing else but grass there. Aunt, there's lots of grass in that field."

"Perhaps the grass in the other field is better," suggested the aunt fatuously.

"Why is it better?" came the swift, inevitable question.

"Oh, look at those cows!" exclaimed the aunt. Nearly every field along the line had contained cows or bullocks, but she spoke as though she were drawing attention to a rarity.

"Why is the grass in the other field better?" persisted Cyril.

[Terraluna]

Alman asilli Isvicreli ressam Ernst Paul Klee’nin dogum yildonumu (18 Aralik 1879)

Natura (Still Life, 1940)






“Renk beni yakaladi; artik rengin pesinden kosma geregini duymuyorum. Her zaman icin beni yakaladigini biliyorum. Bu kutsal dakikanin anlami iste budur. Renk ile ben kaynastik. Ben Ressamim. / Die Farbe hat mich. Ich brauche nicht nach ihr zu haschen. Sie hat mich für immer, ich weiss das. Das ist der glücklichen Stunde Sinn: Ich und die Farbe sind eins. Ich bin Maler. / Il colore mi possiede. Non ho bisogno di tentare di afferrarlo. Mi possiede per sempre, lo sento. Questo è il senso dell'ora felice: io e il colore siamo tutt'uno. Sono pittore.”

[Terraluna]

Rus besteci Pyotr Ilyic Caykovski'nin, E. T. A. Hoffmann'in Nussknacker und Mausekönig romanindan uyarladigi Findikkiran (The Nutcracker - Lo Schiaccianoci) balesi ilk kez 18 Aralik 1892'de Saint Petersburg, Imperial Mariinsky Theatre'da sahnelendi.

[Terraluna]

Isvicre dogumlu Italyan ressam (Antonio Laccabue) Antonio Ligabue’nin dogum yildonumu (18 Aralik 1899)



Eagles with fox, 1944




Horses with storm, 1950

[Terraluna]

Isvecli ressam Bengt Nordenberg'in olum yildonumu (18 Aralik 1902)

The Veterans (From Days Gone By), 1882




Sheppard Family with Goats, 1863

[Terraluna]

New York Esrari (1948), Gece ve Sehir (1950), Pazar Gunu Asla (1960), Topkapi (1964) gibi filmlerin Amerikali yonetmeni, yapimci ve aktor Jules Dassin'in dogum yildonumu (18 Aralik 1911)

[Terraluna]

Amerikan bilim kurgu yazari, TV ve radyo senaristi, dergi editoru ve cizgi romanlar senaristi Alfred Bester’in dogum yildonumu (18 Aralik 1913)

"Her biri, uzay ve zamanda essiz olduguna dair magrur sanrilarla gelisen, sonu gelmeyen dunyalar ve kulturler var. Ayni megalomanliktan muzdarip sayisiz insan geldi bu hayata; kendisinin essiz, yeri doldurulamaz, benzersiz oldugunu dusunen. Daha da gelecek boyle insanlar... sonsuza kadar." Yikima Giden Adam



"There are and have been worlds and cultures without end, each nursing the proud illusion that it is unique in space and time. There have been men without number suffering from the same megalomania; men who imagined themselves unique, irreplaceable, irreproducible. There will be more...more plus infinity."



"Icinizde milyon var, kuruslar harciyorsunuz. Icinizde bir dahi var, deliligi dusunuyorsunuz. Icinizde bir kalp var, bosluklar hissediyorsunuz."



“Got a million in you and spend pennies. Got a genius in you and think crazies. Got a heart in you and feel empties.”

[Terraluna]

Panama dogumlu Kolombiyali ressam Enrique Grau Araújo'nun dogum yildonumu (18 Aralik 1920)

Rita, 1971




In Memorian, 1990, Galeria Duque Arango