Originally Posted by
Cautionary
Önce can, sonra Canan, sonra çocuklar, sonra dost, akraba vs...kendi mutluluğumuza ilişkin kararlar alırken, diğer unsurları çok takmamalıyız...bunun icin biraz cesaret, biraz da bencil olmak lazım...ben şuna inanıyorum, önce ben mutlu olmalıyım ki, cevrendekilerin de mutluluğuna artı yönde katkım olsum.
Amerikalı arkadaş kendisini çok mutlu edecek bir kararı, muhtemelen, gerek cesaret eksiği, gerekse etrafındakileri mutsuz ederim korkusuyla erteliyor...mutsuz bir beyaz yaka olarak, kalp krizi, ya da kanser riski de az değil...peki 20 sene daha yaşayacağının garantisini kim veriyor, nefret ettiği bir ülkede, nefret ettiği insanlar arasında 1 sene sonra kalp krizinden masa basında ölneyeceginin garantisi var mi?
Benim etrafımda da beyaz yaka tabir edilen modern koleler çok...kimisi emekli olunca, kimisi özel okullarda okuyan cocuklari uni ye kapağı attığında hayalini kurduğu emekli hayatını yasayacak...hesaplar hep 60 yaşlarında emeklilik, 10-15 sene de emeklilik hayatı...peki 58 de olursen ne olacak...ya da 62 de felç olup, 5-6 sene yatağa mahkum bir emekliliği neden kimse düşünmüyor.
Çalışkan, planlı bir insan, biraz da mütevazı ise, fazla gelecek kaygısı yaşamaz...rızkı veren Allah, ilmi isteyen alır, zenginliği ise yaradan nasip eder, biraz da nasip işidir düşüncesinde olanın ise çok daha cesur olması gerekir.
Yer İmleri