Sanat Mozaik

[Terraluna]

[Terraluna]

Italyan Mannerist ressam Parmigianino’nun (Girolamo Francesco Maria Mazzola) olum yil donumu (24 Agustos 1540)

Madonna dal collo lungo (Madonna with the Long Neck, 1534)

[Terraluna]

Karayipli roman yazari Jean Rhys’in (Ella Gwendolyn Rees Williams( dogum yil donumu (24 Agustos 1890)

“Insanlar bir mutlu yasam ozlemidir tutturmuslar. Oysa, asil mutlu yasama, olsem de bir, yaşasam da dediginizde kavusuyorsunuz. Uzun bir sure sonra, nice bahtsizliklarla didistikten sonra variyorsunuz o yere. Ve saniyor musunuz ki, insanlar sizi orada rahat birakiyorlar? Hicbir zaman.Bu kayitsizlik cennetine vardiginiz anda, sizi oradan cekip cikariyorlar. Ulastiginiz cennetten cikip yeniden cehenneme donmek zorunda kaliyorsunuz. Tam dünyayi yok saydiginizda, o dunya gelip sizi kurtariyor –en azindan alay konusu yapmak icin.” Gunaydin Geceyarisi



"People talk about the happy life, but that's the happy life when you don't care any longer if you live or die. You only get there after a long time and many misfortunes. And do you think you are left there? Never. As soon as you have reached this heaven of indifference, you are pulled out of it. From your heaven you have to go back to hell. When you are dead to the world, the world often rescues you, if only to make a figure of fun out of you."

[Terraluna]

Arjantinli oyku, deneme yazari, sair ve cevirmen Jorge Francisco Isidoro Luis Borges Acevedo’nun dogum yil donumu (24 Agustos 1899)



Eger,yeniden baslayabilseydim yasamaya,
Ikincisinde daha cok hata yapardim.
Kusursuz olmaya calismaz,sirtustu yatardim.
Neseli olurdum, ilkinde olmadigim kadar,
Cok az seyi
Ciddiyetle yapardim.
Temizlik sorun bile olmazdi asla.
Daha cok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha cok gunes dogusu izler,
Daha cok daga tirmanir,daha cok nehirde yuzerdim.
Gormedigim bir cok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasiya ve daha az bezelye.
Gercek sorunlarim olurdu hayali olanlarin yerine.
Yasamin her anini gercek ve verimli kilan insanlardandim.

[Terraluna]

Brezilyali roman ve soz yazari Paulo Coelho’nun dogum gunu (24 Agustos 1947)



"Insan her zaman ayni insanlari gorurse, bunlari yasaminin bir parcasi saymaya baslar. Iyi, ama bu kisiler de bu nedenle, yasamimizi degistirmeye kalkisirlar. Bizi gormek istedikleri gibi degilsek hosnut olmazlar, canları SIKILIR. Cunku, efendim, herkes bizim nasil yasamamiz gerektigini tami tamamina bildigine inanir. Ne var ki, hic kimse kendi hayatini nasil yasamasi gerektigini kesinlikle bilmez."



"Ask, biri gelip ona anlam yukleyene dek, sadece bir kelimedir."

[Terraluna]

Seni nasil severim sersem? Sayayim de bilsen.
Seni deryalar, gokler,ufuklar kadar severim
Duygularim yetmediginde ruhum erisir sana
Varligin ve ebedi guzelligin sonuna kadar
Severim seni ben gun bitip gunes gidince
Mum isiginda kendimle birlikte olunca
Ozgurce severim,bilirim erkekler ozgurdur
Ari bir cicek gibi severim, dua eder gibi
Senin cocuklugumdaki tutkuyla severim
Acilarimi ondurmak, inanclarimi pekistirmek
Seni unutmak istedigim askimla severim
Butun havarilere; seni butun nefesimle
Severim; gulusum, gozyaslarim ve hayatimla..
Ve Allah bilir,oldukten sonra da sevecegim.

[Terraluna]

Yasayalim benim Lesbiam ve sevelim birbirimizi.
Degerlendirelim mizmiz ihtiyarlarin,
Bir para etmez cekistirmelerini!
Gunes gidebilir, sonra geri gelir:
Kisa isik bizim icin bir kayboldu mu,
O zaman sonsuz bir gecede uyumak gerekir.
Bana binlerce opucuk ver, sonra yuzlerce,
Ve sonra baska binlerce, baska yuzlerce.
Sonra gene bir baska binler, bir baska yuzler,
Ve sonra, bu binler pek cok olunca,
Dağıtalım hepsini unutalım diye,
Boylece kiskanan olmayacak
Ne kadar cok opucuk paylastigimizi bilip de.

Catullus

[Terraluna]

Tuzun gulu gibi ya da topaz gibi
ya da atesi cogaltan karanfillerin oku gibi sevmem seni:
karanlik bazi seylerin, gizlice, golgeyle ruh arasinda,
sevildigi gibi severim seni.

ciceklerin isigini icinde gizleyen
ciceklenmeyen bitki gibi severim seni,
ve tesekkurler askina, kasvetle bedenimde
yasar topraktan yukselen kesif rayiha.

severim seni bilmeden nasil, ne zaman, nereden,
basitce severim seni, sorunsuz ve gurursuz,
baska turlu sevmeyi bilmedigim icin boyle severim seni.

Fakat ne sen varsin ne de ben,
oyle yogun ki sevdamiz, bagrimdaki elin elimdir,
oyle yogun ki, uyudugumda kapanan gozlerindir.

Pablo Neruda