şu anda ev almak ne kadar doğru bir yatırım

[british]

boğazda yemek konu dışı mı oldu şimdi

[abartin]

Vanda yen yapilan 3+1 2+1 ve 1+1 dairelerin fiyati yaklasik 100-120 aylik kira carpanidir. Hatta bazen 1+1 fiyatlari 100 kira carpanin altinda bile olabiliyor.

Haziranda istanbul yasadigim sitedeki dairemi yaklasik 300 kira carpani ile satmistim.

Son 1-1.5 yilda kiralar yaklasik %50-70 artti.
Hem cevre illerden goc edenler hemde Iranlilardan gelen buyuk bir kiralik talebi var.

Burda sehrin en merkezi yerlerdeki en luks konutlarin M2 fiyati 2000 TL gecmez...

Ortalama M2 fiyatlar 1500 TL altindadir.

[KaraKemal]

Vanda yen yapilan 3+1 2+1 ve 1+1 dairelerin fiyati yaklasik 100-120 aylik kira carpanidir. Hatta bazen 1+1 fiyatlari 100 kira carpanin altinda bile olabiliyor.

Haziranda istanbul yasadigim sitedeki dairemi yaklasik 300 kira carpani ile satmistim.

Son 1-1.5 yilda kiralar yaklasik %50-70 artti.
Hem cevre illerden goc edenler hemde Iranlilardan gelen buyuk bir kiralik talebi var.

Burda sehrin en merkezi yerlerdeki en luks konutlarin M2 fiyati 2000 TL gecmez...

Ortalama M2 fiyatlar 1500 TL altindadir.

iran kapısı tam olarak açılırsa, yani iran üzerindeki batı ablukası kalkarsa , van çok daha büyük gelişim gösterir ekonomik olarak.. diğer favori anadolu şehirleri mersin ve çanakkale.. uzun vadede diyarbakır ve güneydoğunun da potansiyeli yüksek, günün birinde ırak/suriye savaşları bitecek, barış gelecek, ticaret başlayacak..

[KaraKemal]

Bizde 60-65 yasinda formen var, adam gecen proje de cikti ve ulkemizde biraz durdu ama su anda yeni bir proje basladi ve geri geldi, bu paranin sonu yok.............

konuyu sırf para olarak görmemek lazım, geçende gündem özel'de seyretmiştim, sinir-bilimci prof.sinan canan kişinin dertsiz olmasının daha büyük sıkıntı yarattığını, uğraşacak dertleri olmasınının beyinsel olarak daha sıhhatli olduğunu söylüyordu- insanın fıtratı anlamında.. genç yaşta maddi konuyu çözüp, emeklilik konumuna geçen bazı arkadaşlarda da benzer bir sıkıntı halini gözlemliyorum.. uğraşacak bir şeyler olması daha iyi beyin sağlığı açısından..

tabii bir de sosyal çevre önemli, muhabbet önemli.. sıfırdan yeni bir ülkeye/şehire gitmek benim için göze alınacak bir şey değil, istanbul'da en azından bir arkadaş çevresi var, sırf bu yüzden bile yeni bir ülkeye gitmek korkutucu, ancak genç yaşlarda yapılabilecek bir şey..

[Eren8002]

Ahhh çocuklar...benim "ama çocuklar" diyene cevabım hazır: yemişim çocukları...çocuğuna bırakabileceğin en güzel şey, seninle geçirdiği güzel vakitler...ev, arsa vs değil...zaten iyi yetişmiş bir çocuk, bunları kendisi de alır..,iyi yetismemisse, bu bırakılan mali mülkü birkaç senede çarçur eder.

Biraz daha çalışayım, biraz daha kazanayım diye...sürekli agresif, sinirli, stresli bir baba olarak çocuğuna ne verebilirsin...böyle bir ailede huzur olmaz ki zaten, çocuklara nasıl tahammül etsin böyle bir baba.

çocuğu özel okula ver, okula bakıcı bıraksın, okuldan bakıcı alsın...yemekleri bakıcı ile yesin...bu yoğun tempoda zaten hiçi görüşemiyorsun çocuklarla...haftasonu dışarı çıkmak da zor geliyor, çocukların kursları filan da var...,topu topu haftada adam gibi 3-4 saat vakit geçiriyorsun çocuklarla...bunu da sırf çocukların iyiliği icin yapıyorsun!!!

Ellerinizden öper 9 yasinda bir oğlum var.Arkama dönüp baktığımda çocugumu pek ihmal etmesemde aileme zaman ayiramadiğim için pismanligim mevcut.Bir ara işe o kadar kaptirmistim ki kendimi anneme babama 30 km mesafede olmalarina rağmen 2-3 ayda bir bir kaç saat gorusebiliyordum.Sürekli oğlum gelmiyormusun diye telefonla ararlardi benim önceligim ise sürekli iş yeri idi anne hafta sonu mesai var derdim.Sonra bir gün telefon geldi ve baban yoğun bakımda ve durum ciddi gel gor belkide son görüşün olabilir dediler.10 gün yoğun bakimda kaldıktan sonra hayatim boyunca unutamayacagim o günü yaşadım.Gündüz yoğun bakıma girdim babamı gördüm ama üzerimde tarifi olmayan bir ağırlık.Hayatim boyunca saat 12 de uyumamis olan ben saat 9 gibi elim ayağım tutmaz bir şekilde yatağima girdim.Üzerimde tarifsiz bir ağırlık sanki babam değil ben ruhumu teslim ediyorum.Yasayan bir ruh gibiyim yatağa uzandım ve uyumusum.Gece 4 telefon çaldı eşim açtı.Normalde ne telefon nede zil sesini uykusunda duyan biri değilimdir uykum çok ağırdır.17 ağustos depreminde bursada yasayan biri olarak gözümü bile acmadim düşünün artık.Eşim telefonla görüştü ben ise durumu anlamıştım.Babam rahmetli olmuştu eşim bana söylemeden tamam anladım dedim abdest alıp namaz kilayim sonra yola çıkarız.Gayet sakindim babamın evine gittim gerekli işlemler için.Ve o an geldi cenaze eve gelmemişti beklerken hoca sela vermeye başladı ve o an olduğum yere yigildim salya sümük ağlıyorum babamin ölümünden çok geciremedigimiz zamanlar için.Ölümü kabulleniyordum ama babamla ama beni beni neden sevmedin neden baba oğul olamadık diye saatlerce ağladim.O günden sonra iş hayatını ikinci plana attim.Ve çok doğru bir karar verdigimi anladım.Yakın zamanda dizimden ameliyat geçirdim 6 ay istirahat aldım.Annem ve eşim çocuğum benim etrafimda dönerken iş yerim ise istirahat süresinin uzun olduğunu tazmitamı ödeyip iş akdimi fesh edebileceklerini söylediler.Halbuki ben bu iş yerine 10 yıl bayramlar dahil aileme ayiracagim zamandan daha çok zaman ayirmistim.Ama zor animda yapılan teklif iğrenç otesiydi.Lafı fazla uzattım ama benim hayatımda pismanligimdir babama ayiramadigim zaman.Parayı işi bir şekilde bulurum ama hayatınızdan giden bir sevdiğiniz malesef geri gelmiyor.

SM-J710FQ cihazımdan hisse.net mobile app kullanarak gönderildi.

[Cautionary]

İbretlik bir hikaye...aslında hepimiz benzer durumdayız...kimimiz olayın nispeten farkına varmıs, belki de çoğumuz hala uykuda.

ben de işten ayrılma kararımı ilk anlattığımda, annem çoluk çocuk var, ne yapacaksın filan dedi..anne yüreği endişeli tabii ki...son uç aydir vaktimizin çoğunu birlikte geçiriyoruz, kahvaltı hazırlıyor şimdi, baş basa kahvaltı yapacağız😄

Uç aydir, büyük torunu ile birlikte annem, araları çok iyi...herhalde bu yaşta, yaşayabileceği en guzel günleri yaşıyor..bir hasta ziyareti yapmak gerekiyor, anında atlayıp gidiyoruz...bu yaşlarda zaten çok bir şey beklemiyorlar, biraz ilgi, biraz sevgi, biraz da birlikte vakit geçirmek.

Sonuçta, uç aydir, annem, ben, çocuklar çok daha mutluyuz...belki 75 yaşındaki annem bir daha ki yazı goremeyecek, belki de ben olmayacagim, hiç bir şeyin garantisi yok. İyi ki bu günlerde bol bol bir arada olmuşuz diyeceğiz.

[servetbey]

Benim isim genelde masa basi ve bilgisayar ile alakali ERP ile
simdi saha da malzeme takibi de verildi bir nevi audit isi
belki benim icin de iyi olacak ama saha cok sicak bakalim ne kadar yapabilecegim (mesgale iyidir)
is guvenlik malzemelerimi tamamlayip arasira saha yapacagim elbette...

konuyu sırf para olarak görmemek lazım, geçende gündem özel'de seyretmiştim, sinir-bilimci prof.sinan canan kişinin dertsiz olmasının daha büyük sıkıntı yarattığını, uğraşacak dertleri olmasınının beyinsel olarak daha sıhhatli olduğunu söylüyordu- insanın fıtratı anlamında.. genç yaşta maddi konuyu çözüp, emeklilik konumuna geçen bazı arkadaşlarda da benzer bir sıkıntı halini gözlemliyorum.. uğraşacak bir şeyler olması daha iyi beyin sağlığı açısından..

tabii bir de sosyal çevre önemli, muhabbet önemli.. sıfırdan yeni bir ülkeye/şehire gitmek benim için göze alınacak bir şey değil, istanbul'da en azından bir arkadaş çevresi var, sırf bu yüzden bile yeni bir ülkeye gitmek korkutucu, ancak genç yaşlarda yapılabilecek bir şey..

[Eren8002]

İbretlik bir hikaye...aslında hepimiz benzer durumdayız...kimimiz olayın nispeten farkına varmıs, belki de çoğumuz hala uykuda.

ben de işten ayrılma kararımı ilk anlattığımda, annem çoluk çocuk var, ne yapacaksın filan dedi..anne yüreği endişeli tabii ki...son uç aydir vaktimizin çoğunu birlikte geçiriyoruz, kahvaltı hazırlıyor şimdi, baş basa kahvaltı yapacağız😄

Uç aydir, büyük torunu ile birlikte annem, araları çok iyi...herhalde bu yaşta, yaşayabileceği en guzel günleri yaşıyor..bir hasta ziyareti yapmak gerekiyor, anında atlayıp gidiyoruz...bu yaşlarda zaten çok bir şey beklemiyorlar, biraz ilgi, biraz sevgi, biraz da birlikte vakit geçirmek.

Sonuçta, uç aydir, annem, ben, çocuklar çok daha mutluyuz...belki 75 yaşındaki annem bir daha ki yazı goremeyecek, belki de ben olmayacagim, hiç bir şeyin garantisi yok. İyi ki bu günlerde bol bol bir arada olmuşuz diyeceğiz.

Suan bende aşağı yukarı aynı durumdayim.Iş güç derken büyükleri ihmal ettik annemi ve çocukları alıp hayvanat bahçesine götürdüm.Çocuklardan çok annem sevindi normalde yürümeyi sevmezdi ama hayvanat bahcesinin altını üstüne getirdi.

SM-J710FQ cihazımdan hisse.net mobile app kullanarak gönderildi.