Sanat Mozaik

[Terraluna]

Ukraynali ressam David Davidovich Burliuk’in dogum yildonumu (21 Temmuz 1882)

Cossack Mamay, 1912




Spring, 1914

[Terraluna]

Alman ressam Karl Theodor von Piloty’nin olum yildonumu (21 Temmuz 1886)

The Death of Wallenstein, 1855




Thusnelda at the Triumph of Germanicus, 1873

[Terraluna]

Italyan ressam Giuseppe Isola’nin olum yildonumu (21 Temmuz 1893)

Andrea Doria che rifiuta la corona di Genova, XIX secolo




Autoritratto, XIX secolo

[Terraluna]

Alman yazar Hans Fallada’nin dogum yildonumu (21 Temmuz 1893)

“Her yaptiklarina boyun mu egecegiz yani? Sicacik saraylarinda, bolluk ve guven icinde oturup bizi yoneten bunlar degil mi? Sonra da bizi yalancilikla sucluyorlar. Hayir, buna izin vermeyecegim, savunacagim kendimi, bir seyler yapmam gerek." Kucuk Adam Ne Oldu Sana



“Aber sollen die alles machen dürfen? Sitzen die nicht schon warm und sicher und reich in ihren Palästen und verwalten uns? Und nun sollen sie uns noch mies machen dürfen und zu Stänkerern! Nein, ich lasse das nicht durch. Ich wehre mich, ich will was tun.”



“Her gun binlerce insanin oldurulmesine karsi cikmadikca analarin ogullarini, kadinlarin kocalarini, kizlarin nisanlilarini yitirmesinde senin de sucun var! Bu cinayetlerin islenmesini engellemek icin parmagini bile oynatmiyorsun. Sen butun bunlari en az benim kadar iyi biliyorsun. Bu nedenle dusunuyorum da acaba sen kahverengiye boyanmis bir Nazi'den daha mi kotusun?” Herkes Tek Basina Olur



“Doch, du stiehlst! Du stiehlst Müttern ihre Söhne, Frauen ihre Männer, Mädchen ihren Freund, solange du duldest, daß die täglich zu Tausenden erschossen werden, und machst nicht einen Finger krumm, um dem Morden Einhalt zu tun. Das weißt du alles ganz gut, und ich frage mich, ob du nicht beinah schlimmer bist als jeder braun in der Wolle gefärbte Nazi.”

[Terraluna]

Fransiz ressam Firmin Salabert’in olum yildonumu (21 Temmuz 1895)

Place de la Fontaine de Gaillac, XIX e siecle




Patineurs sur le lac d'Annecy Hiver 1890 – 1891

[Terraluna]

Nobel Edebiyat Odulu ve Pulitzer Odulu sahibi Amerikali efsane roman, hikaye yazari ve gazeteci Ernest Miller Hemingway'in dogum yildonumu (21 Temmuz 1899)



“Bir yazar, karakter degil insan yaratmalidir; yasayan insanlar. Karakter sadece bir karikaturdur. / Quando scrive un romanzo, uno scrittore deve creare persone viventi; persone non personaggi. Un personaggio è una caricatura.”



"Yasli adam okyanusa 'la mar' diyordu; bu, okyanusu seven insanlarin ona Ispanyolca verdikleri isimdi. Bazi kotu sozler de soylenir okyanus icin ama bir kadindan soz eder gibi hep disi olarak anilir okyanus. Aglari icin samandira kullanan ve kopek baligi yaginin pahaliya satildigi donemlerde motorlu tekne almis olan bazi genc balikcilar okyanusu erkek yerine koyarak ona el mar derler. Onu bir hasim, bir yer, bir dusman yerine koyarlar. Yasli adam icinse okyanus hep la mardi; buyuk sevgiler dagitan ya da geri ceviren bir sey. Bazen la mar bir cilgin kadin gibi deliriyorsa ya da bir cadaloz gibi davraniyorsa bu baska turlu yapamadigi icindir. Ay, nasil bir kadini degistirip etkiliyorsa onu da etkiler." Yasli Adam ve Deniz



"He always thought of the sea as 'la mar' which is what people call her in Spanish when they love her. Sometimes those who love her say bad things of her but they are always said as though she were a woman. Some of the younger fishermen, those who used buoys as floats for their lines and had motorboats, bought when the shark livers had brought much money, spoke of her as 'el mar' which is masculine.They spoke of her as a contestant or a place or even an enemy. But the old man always thought of her as feminine and as something that gave or withheld great favours, and if she did wild or wicked things it was because she could not help them. The moon affects her as it does a woman, he thought."



"Ahlak konusunda inandigim ilke sudur; bir seyi yaptiktan sonra kendini iyi hissediyorsan o ahlakidir; eger kendini kotu hissediyorsan o gayri ahlakidir."


Bazi film uyarlamalari:

[Terraluna]

Amerikan edebiyatinda cok onemli bir figur kabul edilen, romantik sair Hart Crane’nin dogum yildonumu (21 Temmuz 1899)

Agacin ustunde elma, sehvetidir kadinin-
Pariltilarla asili, gunesten maskarasi.
Agac, kesmis solugunu kadinin; yeltenip
Yukselip ustune dal dal, dilsizce dilli sesi
Cikiıverir gozlerine bir kararti perdesi.
Kadin tutsak agaca ve yesil parmaklarina.

Ve kendini agac sanir dusuncesinde kadin.
Ruzgar kucaklayip orer taze damarlarini,
Kaldirir onu goklere, ucari mavilige,
Ellerinin atesini bogup gun isiginda.
Hic anisi yok kadinin, korkusu, umudu yok
Ayaklarindaki ottan ve golgelerden ote.



The apple on its bough is her desire,—
Shining suspension, mimic of the sun.
The bough has caught her breath up, and her voice,
Dumbly articulate in the slant and rise
Of branch on branch above her, blurs her eyes.
She is prisoner of the tree and its green fingers.

And so she comes to dream herself the tree,
The wind possessing her, weaving her young veins,
Holding her to the sky and its quick blue,
Drowning the fever of her hands in sunlight.
She has no memory, nor fear, nor hope
Beyond the grass and shadows at her feet.

[Terraluna]

Arjantinli sair, roman ve kisa oyku yazari Silvina Inocencia Ocampo’nun dogum yildonumu (21 Temmuz 1903)



“Leandro’nun annesiyle yasadigi sakin yasami yagli boya tablolar satan gizemli bir yabancinin bahce kapisinda belirmesiyle aniden altust olur. Tablolardan birisine bakarken kendini birdenbire pencereleri olmayan ucsuz bucaksiz bir kulede hapsolmus bulan Leandro, seytanin resimlerindeki bir figurdur artik.”



“Un misterioso desconocido se presenta en la casa donde viven Leandro y su madre y les muestra unas enigmáticas pinturas al óleo que desea venderles. En cada una de ellas aparecen distintas habitaciones; una de ellas pertenece a La Torre sin Fin. Leandro quedará atrapado en la tenebrosa habitación sin ventanas de uno de los cuadros.”



“Cocuklugumuz aslinda dostumuz ama biz o zamanlar cocuklugumuzun dostu degildik cunku o zamanlar simdi oldugumuz gibi degildik. O varlik, bazen caresiz olan o varlik , bize cok dokunuyor . Zira hic kimse onu bizim kadar anlayamazken ... henuz onun yaninda degildik.”



“Nuestra infancia es ciertamente nuestra amiga, pero nosotros no fuimos amigos de nuestra infancia porque entonces no existíamos como somos ahora. **uel ser desvalido que fuimos a veces nos conmueve porque nadie pudo comprenderlo del todo, salvo nosotros... que todavía no estábamos a su lado.”