Sosyolojik olarak hasta bi toplumuz hocam.
Herkes birbirinden nefret ediyor.
Sağlıkçılar, eğitimciler, polisler nefret edilen gruplara dönüştü. Genç sayılırım ama ben küçükken bu meslek grupları saygı duyduğum gruplardı. Etrafımda da bu kadar dile gelen bi tepki, hatta nefret söylemi duymazdım, duymadım.
Sadece polislere karşı şeyler duyuyordum. Onun sebebi de maganda tipli konu-komşu-akraba tayfasıydı.
Hız yapar, mahalleyi rahatsız edecek kadar yüksek ses açar, kabadayılık yapar sonra polisten ceza yiyince polise sövüp sayar...
Ama şu an herkes herkese düşman.
Ben özelden devlete geçtim, öğretmenim.
Özeldeyken, afedersiniz it gibi, katır gibi çalışıyordum.
Atandıktan sonra çevremin büyük kısmı "yatıyorsunuz", "memur bu ülkenin sırtında kamburdur" minvalinde demeçler vermeye başladı.
Atandığıma sevinmem biraz zaman aldı.
Hatta öyle şeyler söylüyorlar ki...
Sanki ben anamdan memur olarak doğmuşum
it gibi, eşek gibi çalışırken bi yandan da sınava hazırlandım. Yeterli puanı aldım.
Ayrıca maddi olarak da çok büyük bi değişiklik yaşamadım.
Sadece zamandan yana çok iyi bir yatırım yaptığımı görüyorum.
Neyse, ağlama duvarına dönmesin
Adamlar kendi patronlarına, işverenlerine söyleyemediklerini bana söylüyor.
Sebepsiz bir kıskançlık, bi çamur atma hırsı, çekememezlik, beğenmezlik var.
Ama sebebi, bunlara sahip olamamaktan kaynaklı.
Adım gibi eminim şu an yaptıkları işler de kalitesiz;
bu halleriyle dünyanın neresine gitseler de hangi mevkiye gelseler de yaptıklarının ve yapacaklarının kalitesi değişmeyecek.
Kentuf'un dediği gibi: "İş iş yapmaz, adam iş yapar."
Yatırım tavsiyesi değildir.
Yer İmleri