Şöyle açıklayayım , bir yazı da 60 larin işçi partisi nin o zemanın , bu arada zeman demem Münir Nurettin e atıftır, gecekondu işçi kesimlerinden oy alamayıp gidip Nişantaşı cemaatinden oy almasından bahsedilmişti .
Nişantaşı ni bildiğine göre Nişantaşı Sabetaylarin Pangaltı ve Şişli daha çok Ermeni yurttaşlarımızın ikamet ettiği bolgelerdi şimdi daha kozmopolit bugünkü işçi partisi başkan yardımcısı Barış Atay kendi tiyatrocu olmakla birlikte Mehmet Aslantuğ , irfan değirmenci yi sanıyorum ege sahillerinden bodrum çeşme vb aday göstermiş bir de umur Talu var ki zaten buyukdedesi Sabetaycı .
Şimdi bu abilerin durumu 60 larda Behice Apla ile az biraz örtüştü veya bayağı örtüştü bu kadar yıl sonra aynı noktada olmak ne ilginç .
Solcu gerçek işçi abilerim 80 lerin başında , en pahalı gazete olan Cumhuriyet alırdı hergün kıt butceleriyle evde bir kase az çorba içip Genco Erkal in Asiye nasıl kurtulur una öğrenci olan bizleri bilet paramızı ödeyerek götürmüşler di şu fedakarlığa bak . Ancak tiyatro herhangi bir indirim hiç yapmazdı Zeliha Berksoy ve Genco Erkal i Beyoğlu'nda ilk oyuna gittiğim zemandan hatırlarım . Edip Akbayram da yanan San tiyatrosunda konser vermişti . Bunlara beni o yıllarda gerçek disk üyesi sağlam eski tüfenk ler götürdü . Bugün ne kadar farklı bir noktadayiz , ilginç Zülfü abi de Ey Özgürlük şarkısını 100 000 dolara Vodafone a verdi .İşçilerde aç kalıp konsere gitmişti veya kisinti yapıp bitmeyen kavga kitabını alıp bedava gençlere dagitmisti.
Nostalji yaptım çenem düştü . Kaçıyorum.
Yer İmleri