Sanat Mozaik

[Terraluna]

20th Century Fox, Rebecca Ferguson, Tom Taylor, Patrick Stewart'in rol aldigi macera-fantazi-aile The Kid Who Would Be King'in fragmanini ve karakter posterini yayinladi.

[Terraluna]

Fransiz ressam ve yazar Félix (Edouard) Vallotton’un dogum yildonumu (28 Aralik 1865)

L’Estate e le donne che fanno il bagno in piscina di mattoni all’aperto (The Bath, Summer Evening, 1892)




Donne con gatti (Women and cats, 1898)

[Terraluna]

Ispanyol yazar Pío Baroja'nin (y Nessi) dogum yildonumu (28 Aralik 1872)

"Gunah cikarma kulubesine yaklasmak bile Andres'i cok korkutmustu cocukken. Ilk gunah cikarma gununu, olaganustu bir sey olarak animsardi, tum gunahlarinin listesini de; ama o gun papazin acelesi vardi anlasilan; kucuk ahlak suclarina pek onem vermeden kulubeden savmisti onu." Bilim Agaci



"Andrés, de chico sintió mucho miedo, sólo con la idea de acercarse al confesionario.Llevaba en la memoria el día de la primera confesión, como una cosa trascendental, la lista de todos sus pecados; pero aquel día, sin duda el cura tenía prisa y le despachó sin dar granimportancia a sus pequeñas transgresiones morales."



"Bilime ve uygarliga yetenegi olmayan Ispanyolun hic olmazsa coskulu bir yurtsever olduguna inanmisti, simdi anliyordu ki degilmis; iki kucuk Ispanyol filosunun Kuba ve Filipinler'de batmasindan sonra herkes rahatca tiyatroya, boga gureslerine gidiyordu; bu gosteriler ve bagirip cagirmalar sabun kopugu, saman aleviydi, baska bir sey degil"



"Al menos él había creído que el español, inepto para la ciencia y la civilización, era un patriota exaltado, y se encontraba que no; después del desastre de las dos pequeñas escuadras españolas en Cuba y en Filipinas, todo el mundo iba al teatro y a los toros tan tranquilo; aquellas manifestaciones y gritos habían sido espuma, humo de paja, nada."



Tum Ispanya, ozellikle Madrid sacma bir iyimserlik ortami icinde yasiyordu. Ispanyol olan her sey en iyi demekti"



"España entera, y Madrid sobre todo, vivía en un ambiente de optimismo absurdo: todo lo español era lo mejor."

[Terraluna]

Ispanyol Koloratur soprano (Elvira Juana Rodríguez Roglán) Elvira de Hidalgo’nun dogum yildonumu (28 Aralik 1891)

[Terraluna]

Fransiz Auguste ve Louis Lumiere kardesler icadini yaptiklari sinematografi ile ilk gosterilerini halka acik ve ucretli olarak 28 Aralik 1895’de Paris, Salon Indian Du Grand Café'’nin bodrum katinda yaptilar.

[Terraluna]

Fransiz sair ve oyun yazari Edmond (Eugène Alexis) Rostand’in Cyrano de Bergerac oyunu, ilk kez 28 Aralik 1897’de Paris, Théâtre de la Porte Saint-Martin’de sahnelendi.



Cyrano: "Nedir ki buse? Biraz daha yan yana yapilan bir vaattir.Yemindir kanmayana. Bir itirafin candan delil bulmasidir; sevismek mastarinin gul pembe noktasidir. Bir sirdir ki soylenir agza, kulak yerine. Bir gonul hazzidir ki, hep derinden derine yayilir. Bir visaldir karanfil lezzetinde. Dudaklarin ucundan tatmaktir ruhu biraz. / Cos'è poi un bacio? Un giuramento un pò più da vicino, una promessa più precisa, una confessione che cerca una conferma, un'apostrofo roseo fra le parole t'amo, un segreto soffiato in bocca invece che all'orecchio, un frammento d'eternità che ronza come l'ali d'un ape, una comunione che sa di fiore, un modo di respirarsi il cuore e di scambiarsi sulle labbra il sapore dell'anima!"



Cyrano: "A kiss, when all is told, what is it? An oath taken a little closer, a promise more exact. A wish that longs to be confirmed, a rosy circle drawn around the verb 'to love'. A kiss is a secret which takes the lips for the ear, a moment of infinity humming like a bee, a communion tasting of flowers, a way of breathing in a little of the heart and tasting a little of the soul with the edge of the lips! / ¿Qué es un beso, al fin y al cabo, sino un juramento hecho poco más cerca, una promesa más precisa, una confesión que necesita confirmarse, la culminación del amor, un secreto que tiene la boca por oído, un instante infinito que provoca un zumbido de abeja, una comunión con gusto a flor, una forma de respirar por un momento el corazón del otro y de gustar, por medio de los labios, el alma del amado?”

[Terraluna]

Amerikali filozof, egitimci ve populer yazar Mortimer Jerome Adler’in dogum yildonumu (28 Aralik 1902)

"Kant icin insan zihninden bagimsiz olan tek varlik, onun kelimeleriyle ‘Dinge an sich’ -varliklar, kendi ozlerinde bilinemezler. Bu ifade gercek bilinemez ifadesi ile es degerdedir. Bu anlayisa gore bilinebilir olan sadece bir ideal / ulkudur ki, bunun altinda yatan sebep bu ulkunun zihnimizin olusturdugu fikir ve dusuncelerin beslemeleri ile bu varliga ne olmasi gerektiginin yuklenmis olmasidir.”



"For Kant the only things that are independent of the human mind are, in his words, "Dinge an sich" -- things in themselves that are intrinsically unknowable. This is tantamount to saying that the real is the unknowable, and the knowable is ideal in the sense that it is invested with the ideas that our minds bring to it to make it what it is."





“Iyi bir hayat yasamak icin gereken en basit arac okumaktir.”

[Terraluna]

Ingiliz roman yazari George (Robert) Gissing’in olum yildonumu (28 Aralik 1903)

“Yirmi sekiz yaslarinda, kahverengi sade bir sapka takmis, terzi elinden cikan bir elbise giymis, elinde mukemmel bir semsiyeyle genc kadin, Wattleborough’daki herkesten daha hizli yurumesine ragmen acelesi varmis gibi gozukmuyordu ve camurlu caddeyi gecerken etekleri umurunda bile degildi, yine de hic camur sicratmadi, sanki evindeymis gibi, basini kaldirmis, SIK SIK kendi kendine gulumsuyordu. Onu tanimayanlar kim oldugunu sordular, yeterince ahbaplik kurmus olanlarsa lisenin bu yeni ogretmeniyle bayagi bir sohbet ettiler. Ismi Bayan Rodney’di. Sehre gelisinden bir hafta sonra, Wattleborough’lu hanimlar kadinin fikirlerinden soz etmeye ve konusmaya baslamislardi. Kadin beraberinde universitenin havasini da getirmisti, bir suru onemli kisi taniyordu, konusmalari ve tavirlari Wattleborough’nun salonlarinda oldukca etkileyici bulunmustu. Okul mudiresi de kadin hakkinda ovguyle soz etmisti ve St. Luke’li papaz kadinin ailesini taniyordu ve onun cok zeki oldugunu belirtmisti.

Sehirde bir yabanci olmasi sebebiyle bayan Rodney’e, kilise memurunun dul esi bayan Ducker’in evini tavsiye etmislerdi. Fakat kadin o evde sadece bir, iki hafta kaldi. Kadinin evin tipini, ozelliklerini begenmedigi icin ciktigi anlasilmisti. Bazilarina gore bu bayan Ducker’i tohmet altinda birakmisti ve bu yuzden sasirmislardi. Bayan Rodney’i bilenler ise kadinin ‘kaprisli’ oldugunu dusunmuslerdi. Kadinin son sectigi ev ise herkes icin surpriz oldu. Evin oldugu cadde Wattleborough’un mutena bir semtinde olmasina ragmen, Bayan Rodney’in St. Luke papazindan da (ki, ev onun cemaatinin oldugu yerdeydi) ogrenebilecegi gibi evin pek cok olumsuz yanlari vardi. Her Pazar ayine katilan Bayan Turpin hakkinda kimse onemli bir iddiada bulunamazdi ama marangoz olan kocasi 'Iki Boyunlu Kugu' meyhanesine pek SIK gidiyordu. Bir de semttekilerin hakkinda cok sey duydugu, genc kiraci Bay Rawcliffe vardi. Kadinin evi kiralamasiyla ilgili bu tur yorumlar uzerine Bayan Rodney onlari aydinlatti: Odalarda tuhaf bir hosluk bulmustu ve cok begenmisti. Bayan Grundy’ye gelince, kadin onun hakkinda 'je m’en fische' (hic umurumda degil) demisti ki, belli kulture sahip hanimefendilerin kibarca hakaretiydi.”



“A young woman of about eight-and-twenty, in tailor-made costume, with unadorned hat of brown felt, and irreproachable umbrella; a young woman who walked faster than any one in Wattleborough, yet never looked hurried; who crossed a muddy street seemingly without a thought for her skirts, yet somehow was never splashed; who held up her head like one thoroughly at home in the world, and frequently smiled at her own thoughts. Those who did not know her asked who she was; those who had already made her acquaintance talked a good deal of the new mistress at the High School, by name Miss Rodney. In less than a week after her arrival in the town, her opinions were cited and discussed by Wattleborough ladies. She brought with her the air of a University; she knew a great number of important people; she had a quiet decision of speech and manner which was found very impressive in Wattleborough drawing-rooms. The headmistress spoke of her in high terms, and the incumbent of St. Luke's, who knew her family, reported that she had always been remarkably clever.

A stranger in the town, Miss Rodney was recommended to the lodgings of Mrs. Ducker, a churchwarden's widow; but there she remained only for a week or two, and it was understood that she left because the rooms 'lacked character.' Some persons understood this as an imputation on Mrs. Ducker, and were astonished; others, who caught a glimpse of Miss Rodney's meaning, thought she must be 'fanciful.' Her final choice of an abode gave general surprise, for though the street was one of those which Wattleborough opinion classed as 'respectable,' the house itself, as Miss Rodney might have learnt from the incumbent of St. Luke's, in whose parish it was situated, had objectionable features. Nothing grave could be alleged against Mrs. Turpin, who regularly attended the Sunday evening service; but her husband, a carpenter, spent far too much time at 'The Swan With Two Necks'; and then there was a lodger, young Mr. Rawcliffe, concerning whom Wattleborough had for some time been too well informed. Of such comments upon her proceeding Miss Rodney made light; in the aspect of the rooms she found a certain 'quaintness' which decidedly pleased her. 'And as for Mrs. Grundy,' she added, 'je m'en fiche? which certain ladies of culture declared to be a polite expression of contempt.”