Sanat Mozaik

[Terraluna]

Turk roman ve oyku yazari Adalet Agaoglu’nun dogum gunu (13 Ekim 1929)

“Zaten yasam dedigimiz nedir ki? Icimizde ara ara cakan isiklar. O isikli an’lar, iste bu, tek tek minicik noktalar ucuca eklenir, bazen birbirinin icine girer, biri otekinin ustune cikar ya da altina kacar, durmadan yer-yon degistirerek yol alan bu noktalar bilesimi, cok guzel bir muzik olusturur. Hep suren, bazilarimiz icin kesintisiz, bazilarimiz icin ancak ara ara isitilebilen bir muzik parcasi.”



“What is it we call life anyway? The lights that flash within us from time to time. Those lit moments, these tiny dots, one by one, added on from one end to the other, intermingling with each other sometimes, one on top of the other, or slipped underneath; this combination of dots that moves forward, constantly changing places and directions, creates very beautiful music.”




"Butun o pedikurler, manikurler, geceleri yuzumu iyi bir kremle silisim, sabahlari yuzume hafif bir nemlendirici surusum, kollarimin altina, orama burama talk pudralari serpisim, o sabaha degin sanki hep kadinligimdan kopuk; saglik, rahatlik icin yapilmis birer gorevdi. Acaba hic kendim olmus muydum? Hic kendimiz olduk mu? Gorevlerin birlikte goturulmedigi bir yerim oldu mu hic? Engin'le doldurdugum son on saat gorevsiz miydi acaba? Hayir. Bunu dusunmeyecegim. Tatildeyim. Acaba nasil kokuyor tenim? Suveterimin kolunu siyirdim hemen. Kolumun ust yanini kokladim. Ama pek bir sey anlayamadim."



"Jusqu’à ce matin-là, toutes ces pédicures, ces manucures, ces applications pour le visage, ces crèmes de nuit et ces produits de jour, ce talc que je me tamponnais sous les aisselles et un peu partout, tout cela m’avait semblé nécessaire à ma santé, à mon bien-être, autant d’obligations sans aucun rapport avec ma féminité. Mais ai-je été moi-même une seule fois ? Avons-nous été un jour nous-mêmes ? Y a-t-il le moindre espace dans ma vie où l’on n’ait pas rapporté ces obligations ? Les dix dernières heures que j’ai comblées avec Engin en étaient-elles dépourvues ? Non. Je ne veux pas y penser. Je suis en vacances. Mais comment sent ma peau ? J’ai aussitôt remonté la manche de mon gilet et senti le haut de mon bras ; sans percevoir grand-chose."

[Terraluna]

Arnavut sair ve roman yazari Dritëro Agolli'nin dogum yildonumu (13 Ekim 1931)

Daglar, daglar, daglar,
Demir yuklu, yigitlik ve tohum yuklu!
Hicbir yere sigmazsiniz,
Yalnizca yuregim, yuregim icine alir sizi!



Mountains, mountains, mountains,
Full of iron, heroism and grain!
No measure can contain you,
Only my heart, that has room for everything!




Ben oldugumde, donebilirmiyim cayira
Baharda daglarimin uzerinde,
Sonbaharda kacarim tohuma.
Ben oldugumde, donebilirmiyim suya,
Bugulu nefesim
Yagmur gibi duser kirlara.
Ben oldugumde, donebilirmiyim tasa,
Ulkemin sinirlarinin uzerinde
Olayim bir sinir tasi.



When I die, may I turn into grass
On my mountains in spring,
In autumn I will turn to seed.
When I die, may I turn into water,
My misty breath
Will fall onto the meadows as rain.
When I die, may I turn into stone,
On the confines of my land
May I be a landmark

[Terraluna]

Temel Reis'in (Popeye the sailor - Braccio di Ferro) yaraticisi Amerikali karikaturist Elzie Crisler Segar'in olum yildonumu (13 Ekim 1938)

[Terraluna]

Amerikali muzisyen, sarkici, soz yazari ve aktor Paul (Frederic) Simon'in dogum gunu (13 Ekim 1941)

[Terraluna]

Fransiz ressam Lucien Joseph Simon'un olum yildonumu (13 Ekim 1945)

Bañistas, 1909




Nausicaa, 1915

[Terraluna]

En Iyi Film Akademi Odullu (1951), Bette Davis, Anne Baxter, George Sanders ve Marilyn Monroe'nun rol ldigi drama filmi Perde Aciliyor (All About Eve - Eva contro Eva) 13 Ekim 1950 tarihinde vizyona girdi.

[Terraluna]

Turk sair, yazar ve cevirmen (Huseyin) Cahit Sitki Taranci'nin olum yildonumu (13 Ekim 1956)

Renkler cekildi iste simsiyah bir saraya
Birbirine musavi artik her sey: Gecedir.
Geldi minarelerle kuyular bir hizaya;
Ya her sey dev gibidir, yahut her sey cucedir,.
Bir sular hucumudur ansizin hafizaya
Bu, baslayan, belki de biten bir iskencedir.
Kafalar ayna gibi simdi bir muammaya
Bu, icinden cikilmaz bir muthis bilmecedir.
Korku bir kokudur ki karismi bu havaya,
Ve sukut bir cig gibi buyuyen dusuncedir.
Simdi her kimildanis usulca, sessizcedir.
Bir torba tutmus gibi boslukta bir el guya
Gulen, aglayan baslar dustu ayni torbaya,
Gece bir sebep degil belki bir neticedir.



Ecco! i colori si sono ritirati in un palazzo oscuro,
Sono uguali tutte le cose: e notte,
I minareti e i pozzi sono pari di altezza,
o tutti sono come giganti o sono come nani.
All'improvviso e un afflusso dell'acque nella memoria,
questo e un tormento che inizia, forse e quello finito,
Le menti si rivolgono a un problema come uno specchio,
e questo un indovinello insoluto.
La paura e un odore che si mescola all'aria,
E il silenzio e un pensiero crescente come una valanga
Ora ogni mossa e silenziosa, piana.
Come se una mano tenesse un sacco nell'immenso,
sono cadute le teste sorridenti, tristi nello stesso sacco;
La notte non e un motivo, forse e un esito




O biten gunle beraber
Aynalarda gece olmus;
Onlar, onlar ki geceleyin,
Gurbete dusmu gibiler,
Sabir, tuttuklari yolmus
Sabaha erismek icin!
O biten gunle beraber
Aynalarda gece olmus.

-O biten gundur.Ne isik
Ne de renk birakti bize;
Bos degil agladigimiz,
Geceler icinde kaldik
Yine kendi kendimize,
Yine oyle yapayalniz.
O biten gundur:Ne isik,
Ne de renk birakti bize.



A giorno finito
si fa notte negli specchi,
sono di notte,
come se fossero esiliati.
La pazienza e la via avviata
per giungere all'alba!

-A giorno finito
si fa notte negli specchi.
Quel giorno e finito: ne la luce
ne il colore ci ha lasciato.
Non e inutile piangere,
siamo rimasti nelle notti
di nuovo con noi stessi,
di nuovo cosi nella solitudine.
Quel giorno e finito:
ne la luce ne il colore ci ha lasciato.

[Terraluna]

Istanbul Universitesi Yabanci Diller Yuksek Okulu Baskanligi da yapmis olan, Alman filolog, bilim adami ve edebiyat elestirmeni Erich Auerbach’in olum yildonumu (13 Ekim 1957)

Prof. Erich Auerbach, unlu filozof Walter Benjamin’e Ataturk’u anlatiyor:

“Buyuk Sef, sempatik bir otokrat, zeki, comert ve esprili biri. Avrupali meslektaslarindan tamamiyle farkli: Bu topragi bizzat bir ulke haline getirmis olmasi, ayrica da kesinlikle uzun soze kacmamasi itibariyle. Butun yaptiklarini bir yandan Avrupa demokrasileri ile diger yandansa eski Musluman-Panislamist Saray ekonomisine karsi savasarak gerceklestirmek zorunda kalmis; sonucta ortaya cikan da fanatik bir gelenek karsiti milliyetcilik olmus. Var olan Islam kulturu mirasinin reddi, hayal urunu bir kadim Turkluk ile baglanti kurma, kendisine karsi nefretle karisik bir hayranlik duyulan Avrupa’yi kendi silahlari ile vurmak icin teknik anlamda Avrupa zihniyeti ile modernlesme.”



“Der grand chef ist ein sympathischer Autokrat, klug, großzügig und witzig, vollkommen verschieden von seinen europäischen Kollegen: indem er nämlich wirklich dieses Land zum Staat gemacht hat, und auch, indem er absolut phrasenlos ist. Aber er hat alles, was er getan hat, im Kampf gegen die europäischen Demokratien einerseits und gegen die alte mohammedanisch-panislamitische Sultanswirtschaft andererseits durchsetzen müssen, und das Resultat ist ein fanatischer antitraditioneller Nationalismus: Ablehnung ller bestehenden mohammedanischen Kulturüberlieferung, Anknüpfung an ein phantastisches Urtürkentum, technische Modernisierung im europäischen Verstande.”