Benden önceki nesil kıtlık yokluk görmüş hep o hikayeleri dinledim. Babam memurdu. Arçelik buzdolabıni almak için babamdan esnaf kefili istiyorlardı. Babam beni bulunduğum şehir dışında okutacak parasi yoktu. Hatta eski aşama, final dergisi alip üniversiteye hazırlandim. Hafta sonu mutlaka çalışırdim. Yüksek okul da okurken gazete dağıtırdım. Babamın maaşı beni aynı şehirde okutmaya bile yetmiyordu. Okul bitti. Üniversite hastanesinde taşeron olarak çalışıyordum. Babamla aynı evde yaşardık. Sonra askere gittim geldim. Babamgil kooperatif deki eve taşınmis ev Konya'nın tam bir ucunda. Çalıştığım hastaneye gitmek için evden öğle vakti çıktım. Hastaneye vardım mesai bitmiş. Ulaşım o kadar kolay değil hatta çok zor. Eve daha yakın bir yerde iş bulmak lazımdı. O güne kadar hayatımda ismini duymadığım feto nün Hastanesi'nde medikalci bir abi bana iş buldu. O hastaneye bulunduğum yerden gitmek için motorsiklet ile tramvay durağına gider tramvay ile şehir merkezine. Adliye ye bıraktığım bisiklet ile de hastaneye ulaşıyordum. Gece 23 de dolmuşcu beni bir kaç kez benden başka kimse olmadığı için indirdi. Evliydim ama eşya yoktu. Hastane de aynı yıl iki kez ücretsiz izne gönderiler. Asgari ücret ile 3-5 yıl çalıştıktan sonra evi ayırdım. Çay kaşığı soba halı kanepe vs eksikleri kimisini yeni kimisini kullanılmış olarak aldım. 12 yıl çalıştıktan sonra hastanede ki sorunlar yüzünden 3500 gün 15 yıl sigortalılık süresi şartı ile tazminatimi alarak ayrıldım 31.12.2013 de. Aldığım tazminat ile ev aldık. Arkasından hükümet ile feto sorunlar yaşadi maaşi bile zamaninda vermiyor du. Tazminati benden sonra alan çok nadir. Ben 3 metreden düştüm. Felc oldum. Malulen emekli oldum. Ardından feto darbesi oldu. Hepsinin tazminatı maaşı uçtu gitti çoğu iş bulamadı. Örgüte göbekten bağlı olanlar içeri girdi. Hayatımın en doğru kararı oradan ayrılmak ve ev almak oldu. O zamanlar yaşadığım darbe hariç bu güne çok benziyor. Benjamin sürekli fırlardı. İnsanlar ekmek iş bulmak için çok zorlanıyordu. Tek fark bu gün kredi ve kartına ulaşmak çok kolay. Bugün yaşadıklarımızın çoğu o dönemle benzer. Krizle gelen krizle gider diye viobda birinin sözü var buda kulağınıza küpe olsun.