Yazımın son şekli, beğeninize:

NE DİYORSUN SEN ABİ


"Gömlek beni açtı mı?"

Göğüs öne çıkarılır, ellerden biri dışarı bükülür, gıdı şişirilir, gırtlak sesiyle "elbette,

tabii ki" anlamında o sıcacık onaylama sözü

söylenir muhatap tarafından: "Ne diyorsun sen abi?"


Sözü duydukça benimser siz de diyaloglarınızda kullanırsınız:

- Bu çay ocağının çayı iyi mi?

- Ne diyorsun sen abi?

- Çemberlitaş'tan Boğaz güzel görünür mü?

- Ne diyorsun sen abi!

- Bu çocuk bu işin üstesinden gelir mi?

- Ne diyorsun sen abi?


Söze kendi yorumunuzu da katabilirsiniz:

- Şoför Bey, bu otobüs Bostancı'ya gider mi?

- Ne diyorsun sen abla, her yere gider!

- Saçlarım güzel olmuş mu?

- Ne diyorsun sen kızım?


Başka bir Türkçedir bu, başka bir dil kadar bambaşka. İletişim bir başkadır.

Sözcükler başka kanatlar takınmışlardır.


Arıların çiçekleri tozlaştırmasına benzer halkımızın dilinde sözcüklerin uçuşması,

sözcükler kazandıkları rengarenk anlamlarla besler Türkçemizi.


"Besler değil mi?"

"Ne diyorsun sen abi?" dediğinizi duyar gibiyim...