Hikâyem Bozkurt Hoca'mın şahsında forumdaşlarıma gelsin:

ASANSÖR

Asansörün ışıklarına dalıp gitmiş; arada bir kendi kendine gülümseyen, gözyaşı döken onlarca kişi vardı etrafımda.

Asansör bulunduğumuz katta durdu. Herkes hafif doğruldu, asansörden çıkacak kişiye dikkat kesildi. Bizim doktordu kapıdan çıkan! Doktora doğru koştum:
- Doktor Hanım!
Durdu, bana döndü, gülümseyerek:
- Heyecana kapılmayın, ameliyat gayet başarılı geçti. Hastamızın durumu iyi. Elimizden geleni yaptık... Ben sadece doktorum, Allah her şeyin üstündedir.
Acele adımlarla uzaklaştı yanımdan. Bembeyaz saçları doktor önlüğüne karışıyordu. E, profesör olmak kolay değil tabii. Kimbilir kaç bininci ameliyattan çıkıyordu... İçim öyle rahat etmişti ki gülümseyerek döndüm koridorda hasta yakınları için ayrılmış bölmeye.
- Gözünüz aydın!
- Geçmiş olsun!
- Allah şifa versin!
- Doktor olacağına vaize olsaymış doktorunuz!
- Hastaneye boşuna geldik, camiye gidecektik aslında.
- İnsanı iyileştiren ilaçtır, ameliyattır.
- Hastanın iyileşme sürecinde Allah'ın ve insanın yeri vardır.
- O bizim tasavvurumuzun ötesindedir.
- Aklımız Allah'ın lütufkârlığından. Aklı bize kim vermişse şifayı da o veriyor.
- Ah, bir bilim insanının ağzından duyulduğunda bir başkadır Allah kelimesi!
- Doktor olununca ne oluyor?
- Allah her şeyin üstündedir, tıp da.
- Hastaya duayla dokunan doktorları seviyorum. Bir gün hastalanırsam bana da böyle bir doktor dokunsun isterim.
- Doktor; hastaya beşerî vasıtalarla müdahale eder, Allah da ona ilahi vasıtalarla eşlik eder.
- Ha gayret bir kavşakta buluşacaksınız.
- Geçip gitmeyi öğrenin size sataşanların önünden.
- Donup kaldım ben ya doktorun sözünü duyunca! İnanın bana, dinleyemedim şu ana kadarki tartışmalarınızı. Doktor, annemin bana söyleyegeldiği sözü söyledi arkadaşa!
- O mükemmel bir doktor. Allah onun şanını artırsın.

Asansör ara vermeden çalışıyordu. Kendi yakınından bir haber bekleyenlerin kimi gülerek dönüyordu aramıza kimi hıçkırıklar içinde merdivenlere koşuyordu...