Sanat Mozaik

[Terraluna]

Avustralyali hard rock grubu AC/DC, 10.studyo albumu Fly on the Wall'u 28 Haziran 1985'te Atlantic Records etiketleriyle piyasaya surdu.

[Terraluna]

Eddie Murphy'nin basrolunu ustlendigi Catlak Profesor (The Nutty Professor - Il professore matto ) 28 Haziran 1996'da izyona girdi.

[Terraluna]

Amerikali thrash metal grubu Testament, 8.studyo albumu The Gathering'i 28 Haziran 1999'da Spitfire Records etiketiyle piyasaya surdu.

[Terraluna]

Johnny Depp, Geoffrey Rush, Orlando Bloom'un rol aldigi Karayip korsanlari - Siyah inci'nin laneti (Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl - Pirati dei Caraibi: La maledizione della prima luna) 28 June 2003'de Disneyland'de gosterime girdi.

[Terraluna]

Superman Donuyor (Superman Returns - Il ritorno di Superman) 28 Haziran 2006'da Misir, Guney Kore, Filipinler ve Amerika'da vizyona girdi.

[Terraluna]

Fransiz sair, roman yazari ve elestirmen Robert Sabatier'in olum yildonumu (28 Haziran 2012)


"Gozkamastiriciydi sokagim.

Yillar akip gecti. Bir hayli sey ogrendim, baska isiklar gordum; bitkilere oldugu kadar insanlara da gerekli aydinligin goklere, guneslere ve denizlere gore degisen essiz renklerini bir bir saydim. Ama hicbir sey, ne doga, ne de kitaplar, sokagim’daki gunesin o amansiz, o degismez beyazligi kadar yer etmedi anilarimda.

Suphesiz, bu goz kamasmasi sadece ozneldi ya da sadece bellegin gecirdigi baskalasimlarda vardi ve gercekliginden emin olamazdim bunun. Ama hayatin esenligiydi gunesten yansiyan bu esenlik. On yasimdaydim ve ilk defa duyumsuyordum hayati bir ilk yarayla duyuruyordu kendini; insanlar arasina karistim ve bir yavru kedi degil de kucucuk insan oldugum icin kurumus bir damla gozyasi kaldi yanagimda.

Evet, gunesin beyaza boyadigi kulrengi binalariyla, aralarindan yesil otlarin bittigi sokak taslariyla, kendi yalnizligini kusatan sinirlariyla sokagim, yasadigim her ani hicbir zaman unutamayacagim kadar goz kamastiriciydi. Sanki ben degil de, bembeyaz bir isik icine gomulen kendi kaybolmus cocuklugum soz konusuymus gibi, ilk acilarin karsisinda gozlerini kirpistirarak butun safligiyla duran ve kalbi bambaska carpan bu urpermis cocugu tekrar goruyorum. O zamanlar dunya yine de sevinclerle doluydu." Isvicre Kibritleri



"Eblouissante était ma rue.

Des années se sont écoulées. J'ai un peu appris, beaucoup voyagé, connu d'autres lumières, c'est-à-dire, selon les ciels, les soleils et les mers, dénombré les gammes incomparables de la clarté nécessaire à l'homme comme à la plante. Mais rien, ni la nature ni les livres, ne m'a laissé dans le souvenir cette sensation de blancheur forte, implacable, immuable du soleil de ma rue.

Sans doute cet éblouissement n'était-il qu'intérieur, ou n'existe-t-il que dans les métamorphoses de la mémoire, ne puis-je être sûr. Mais cette salutation solaire était celle de la vie. J'avais dix ans et pour la première fois, je ressentais la vie : elle s'annonçait avec une première blessure; du végétal je passai à l'animal, à la bête séparée de la bête ; et parce que j'étais un petit des hommes et non un jeune chat, une larme finissait de sécher sur ma joue.

Oui, éblouissante , avec ses immeubles gris que le soleil peignait en blanc, ses pavés nacrés sertissant l'herbe verte, ses bornes qui préservaient sa solitude. Eblouissante au point de fixer les instants sur le négatif de la mémoire. A jamais. Et je revois cet enfant frémissant et pur en face des premières tragédies, avec un tremblement de paupières, un battement particulier du cœur, non comme s'il était moi-même, mais comme s'il s'agissait de mon propre enfant, dissous jadis dans trop de lumière blanche. Le monde alors était pourtant joyeux."

[Terraluna]

Tom Holland, Michael Keaton ve Robert Downey Jr'in rol aldigi Orumcek-Adam: Eve Donus (Spider-Man: Homecoming - Scarica sfondi Spider-Man il Ritorno a casa) 28 Haziran 2017'de Los Angeles, California'da gosterime girdi.

[Terraluna]

Papirus,murekkep, tuy.
Koyu bir cagin cekirdegine dogru
bir ugultu yukseliyor kokumden doruguma,
bir harita aciyorum onume: Sonsuz olcekli,
yeryuzunu, gokleri ve goklerin otesini orten,
dag, koyak, ic deniz, acik deniz, olu deniz icin;
dere tepe duz giden dervis yuzum,
abdal sesim, kesis bakisim icin bir harita.
Flaneur, wanderer, aylak evliyayim
yenilmez hayretler icinde: Nerede yuvam,
nerede oldurdugum agam icin diktigim
sessiz co aniti, nerede durmadan dogurdugum
gece cocuklari: Bir karabasan gibi cokuyorum
birdenbire ustume, sanki cagirilmamis
bir saganagim: Gelip geciyorum heryerden,
tassam tasirsam da.


Ikizim, esim, aynam benim: Yikiliyor
Cag ve karisiyor butun takvimlerin
sayfalariniı bosluga savuran ruzgarda
gunler ve geceler. Saatler duruyor
ki kuramiyoruz bir daha, akreple
yelkovanin celisen yuzlerinde
o titiz dengeyi. Bir vida hicbir yive
denk gelmiyor artik, bir fiil
dolasiyor dilimin ucunda ve
icinde buyuk, hizli, sessiz, keskin bir kus
kanatlarini hazirliyor,
geridonussuz bir ucusun esiginden aciyla,
biraz gururla bakiyor otelere,
ufkun ardindan gelen ufuklarin
sonsuz aritmetigine
ve bir yaydan firlar gibi
kanatlarini acmadan
yercekiminden uzaklasiyor,
gorunmez kaynaginin gorunmez gucuyle.



Papiro, inchiostro, piuma d’oca.
Dalla mia radice sorge un boato verso la vetta
verso il nucleo di un evo scuro,
apro dinanzi a me un atlante: di scala infinita,
che copre la terra, i cieli e oltre i cieli,
un atlante per monte e vallata, mar interno, alto mare, mar morto,
un atlante per il mio volto derviscio vagante per monti e valli,
per la mia voce di vate, il mio sguardo di monaco errante.
Flaneur, wanderer, santo vagabondo
Immerso in invincibili stupori: dov’è il mio nido,
dov’è il muto monumento di deserto eretto da me
al signore-padrone che ho ucciso, dove sono i bambini
che di notte partorisco senza fine: d’improvviso calo su di me
come un incubo, come fossi un acquazzone
non invocato:
seppur trabocco e faccio traboccare
trascorro dappertutto.


Mio sosia, mio simile, mio specchio: crolla
l’era e nel vento, che turbina le pagine
di tutti i calendari verso il vuoto, si mescolano i giorni e le notti.
Si fermano gli orologi
e non riusciamo più a fissare
sulle facce contrastanti delle lancette
quel sottile equilibrio.
E una vite non combacia ormai
nel giro che la spana, un verbo
mi si aggira sulla punta della lingua e
un imponente uccello,
veloce, muto e acuto
dispone al volo le ali dentro me,
e dal limitare di un volo senza ritorno,
guarda in lontananza, con pena e un po’ d’orgoglio,
l’infinita aritmetica
degli orizzonti che seguono all’orizzonte,
e come saettando da un arco
senza aprire le ali
si allontana dalla gravità,
con l’invisibile forza della sua sorgente invisibile.

Enis Batur