Sanat Mozaik

[Terraluna]

Nu vucutlari nazikce betimleyen mermer heykelleriyle taninan Italyan heykeltiras Antonio Canova’nin dogum yildonumu (1 Kasim 1757)

Le Tre Grazie (The Three Graces, 1813-1816) Ermitaj Muzesi, St. Petersburg




Amore e Psiche (Psyche Revived by Cupid's Kiss, 1793)

[Terraluna]

Alman ressam Joseph Karl Stieler'in dogum yildonumu (1 Kasim 1781)

A portrait of Ludwig van Beethoven, 1820




Bildnis der Tochter des Künstlers, 19th century

[Terraluna]

Fransiz ressam Marie-Gabrielle Capet'nin olum yildonumu (1 Kasim 1818)

Self portrait, 1783




1800, The atelier of Madame Vincent, 1808

[Terraluna]

Fransiz ressam Louis-François Cassas'nin olum yildonumu (1 Kasim 1827)

Stroll in the Palace Garden, 1822




Panorama of Sarayburnu, 18th Century

[Terraluna]

Amerikali ressam William Merritt Chase'in dogum yildonumu (1 Kasim 1849)

The Moorish Warrior, ca. 1878, Brooklyn Museum




A Modern Magdalen, 1888

[Terraluna]

Amerikali sair, roman ve kisa oyku yazari Stephen Crane’nin dogum yildonumu (1 Kasim 1871)





Bir yaratik gordum, ciplak, hayvana benzeyen,
O, comelerek yerin uzerinde,
Kalbini ellerinin arasinda tuttu,
Ve ondan yedi.

Dedim, “Arkadasim, o iyi mi?”
“Aci- aci,” diye cevap verdi;
“Fakat ben severim onu,
Aci oldugu icin,
Ve cunku o benim kalbim.”



"Yasadigi mezbelelerde insan dogasini inceledi ve tipki dusundugu gibi inanacak bir sey bulamadi. Dunyaya karsi herhangi bir saygisi yoktu. Cunku zaten baslarken yikilacak umutlari olmamisti."



"He studied human nature in the gutter, and found it no worse than he thought he had reason to believe it. He never conceived a respect for the world, because he had begun with no idols that it had smashed."

[Terraluna]

Zarif nesirleriyle taninan Amerikali spor yazari Henry Grantland Rice'in dogum yildonumu (1 Kasim 1880)



"O yuce not verici, sira sana geldiginde kazanip kazanmadigina degil, Nasil oynadigina not verecektir."




"Basarisizlik kotu degildir, eger kalbinde yer etmezse. Basari ise fena degildir, eger kafanda buyumezse."

[Terraluna]

Avusturyali yazar ve buyuk Modernistlerden Hermann Broch’un dogum yildonumu (1 Kasim 1886)

“Tanri’dan yansiyan flut ezgileri; butun bunlar Vergilius icin, yeryuzunu saran gok kubbe gibi, onu sonsuzluga goturmek uzere kucaklamaya neredeyse hazir bir goruntuden daha ileri bir anlam tasimis miydi? Dogustan topragin adamiydi, yeryuzu hayatinin huzurunu seven biriydi; topraga bagli bir toplumda gececek, sade ve guven dolu bir omre uygun bir insan; kokleri geregi yerlesip kalmasina izin verilmis, dahasi yerlesmeye zorlanmis biri; ayni zamanda da, daha yuce bir kader geregi, yurdundan ne kopabilmis ne de orada kalabilmis biri; bu kader, onu otelere, toplumun disina suruklemis, kalabaliklar icersinde dusunulebilecek en ciplak, en kotu, en vahsi yalnizligin icine atmisti; onu kokeninin yalinligindan koparmis, ucsuz bucaksizliga, gittikce buyuyen bir cesitlilige dogru kovalamisti; boylece buyuyen, sinirsizliga acilan, sadece gercek hayat ile arasindaki uzaklik olmustu; evet, gercekten de yalnizca bu uzaklikti buyuyen: Vergilius, hep kendi tarlalarinin sinirlarinda gezinmis, her zaman kendi hayatinin sinirboylarinda kalmisti; huzur nedir bilmeyen bir insan; olumden kacarken olumu arayan, eser vermek isterken eserden kacan biri; bir asik, ama yine de hep kovalanmaya yargili, gerek ic gerekse dis dunyanin tutkulari arasinda yolunu kaybetmis, kendi hayatina sadece konuk olabilmis biri.”



"Hatte der Flötenton des Gottes ihm je etwas anderes bedeutet alsein Geschehnis, das wie ein Gefäß der Sphären ihnbald aufnehmen sollte, um ihn ins Unendliche zutragen? Ein Landmann war er von Geburt, einer, derden Frieden des irdischen Seins liebt, einer, dem einschlichtes und gefestigtes Leben in der ländlichenGemeinschaft getaugt hätte, einer, dem es seiner Abstammung nach beschieden gewesen wäre, bleibenzu dürfen, bleiben zu müssen, und den es, einemhöheren Schicksal gemäß, von der Heimat nichtlosgelassen, dennoch nicht in ihr belassen hatte; eshatte ihnhinausgetrieben, hinaus aus derGemeinschaft, hinein in die nackteste, böseste, wildeste Einsamkeit des Menschengewühles, es hatte ihnweggejagt von der Einfachheit seines Ursprunges, gejagt ins Weite zu immer größer werdender Viel falt,und wenn hierdurch irgend etwas größer oder weitergeworden war, so war es lediglich der Abstand vomeigentlichen Leben, denn wahrlich, der allein wargewachsen: bloß am Rande seiner Felder war ergeschritten, bloß am Rande seines Lebens hatte ergelebt; er war zu einem Ruhelosen geworden, den Todfliehend, den Tod suchend, das Werk suchend, das Werk fliehend, ein Liebender und dabei doch ein Gehetzter, ein Irrender durch die Leidenschaften des Innen und Außen, ein Gast seines Lebens."