-
Alman ressam Johann von Schraudolph'un olum yildonumu (31 Mayis 1879)
Votivbild, Speyerer Dom, Vorhalle, 1854

Wilhelm Molitor als König Konrad III, 19. Jahrhundert
-
Librettosu Ferdinando Fontana tarafindan yazilan, Giacomo Puccini'nin besteledigi 2 perdelik Le Villi (The Willis veya The Fairies) operasi promiyerini 31 Mayis 1884 tarihinde Milano, Teatro Dal Verme'de yapti.
-
Italyan ressam Luigi Busi'nin olum yildonumu (31 Mayis 1884)
Torquato Tasso e il Cardinale Cinzio Aldobrandini nel convento di Sant’Onofrio a Roma, 1863 -1864 (Pinacoteca Nazionale di Bologna)

Gioie materne, 1884
-
Fransiz sair ve diplomat Saint-John Perse'in dogum yildonumu (31 Mayis 1887)
Senin dus cemberini engellemek icindir karsida uzanan duvar.
Fakat cigliklanir imge.
Yagli koltugun bir kanadina dayali basin.
yoklarsin dislerini dilinle:yagin ve salcanin tadi
curuturken dis etlerini.
Ve dusunu kurarsin adanin uzerindeki ak bulutlarin,
yesil bir gun isirken bagrinda giz dolu sularin.
…Surgundeki ozun teridir bu, tohumlari uzun kilifli
bitkilerin aci sizintisi gibi, olgun mangrovlarin sinsi aciligi,
ve tohum kiliflarindaki kara nesnenin buruk sevinci gibi.
Bu olu agac kovuklarindaki karincalarin yaban balidir,
Yesil bir meyvanin buruk tadidir gun dogusunda ictigin;
havadir, sutlu ve tuzlu alizelerin tadinca..
Sevinc! Ey gokyuzunun yucelerine salinmis sevinc! Ak ketenler
isiyor, otlar ve yapraklarla ortulu gorunmez avlular ve uzun
bir gunun yuzyilinda boyanmis topragin yesil nimetleri….

Le pan de mur est en face, pour conjurer le cercle de ton rêve.
Mais l’image pousse son cri.
La tête contre une oreille du fauteuil gras, tu éprouves tes dents avec ta
langue : le goût des graisses et des sauces infecte tes gencives.
Et tu songes aux nuées pures sur ton île, quand l’aube verte s’élucide au
sein des eaux mystérieuses.
...C’est la sueur des sèves en exil, le suint amer des plantes à siliques,
l’âcre insinuation des mangliers charnus et l’acide bonheur d’une substance
noire dans les gousses.
C’est le miel fauve des fourmis dans les galeries de l’arbre mort.
C’est un goût de fruit vert, dont surit l’aube que tu bois ; l’air laiteux
enrichi du sel des alizés…
Joie ! ô joie déliée dans les hauteurs du ciel ! Les toiles pures resplendissent,
les parvis invisibles sont semés d’herbages et les vertes délices du sol se peignent
au siècle du long jour...
-
Italyan ressam Ettore Tommaso Fantoni'nin olum yildonumu (31 Mayis 1892)
La leggenda della croce, 1870s

La leggenda del serpente di bronzo, 1870s
-
1965'te Nobel Edebiyat Odulu'ne aday gosterilen Rus - Sovyet yazar Konstantin Georgiyevich Paustovsky'nin dogum yildonumu (31 Mayis 1892)
"Ekim ayi her zamankinden cok daha soguk ve yagmurluydu. Evlerin ahsap catilari da kararmisti.
Bahcedeki birbirine karismi otlar artik iyice yerlere yatmisti. Sadece citin dibindeki acilmamis kucuk gunebakan bir turlu yapraklarin dokemiyordu.
Nehrin arkasindan cayirligin uzerinden sogutlere ilise ilise parcali bulutlar surukleniyordu. Yagmur bulutlardan asagiya sirnasikca iniyordu.
Yollarda yurumek de, aracla gecmek de artik imkansizdi. Cobanlar bile artik suruleri cayirlara surmeyi birakmislardi.
Cobanin kavali da ilkbahara kadar susmustu. Katerina Petrovna icin sabahlari kalkip da her gun ocagi yakilmamis sobalarin agirlasmis kokulu odalari tozlanmis 'Vestnik Yevropi' dergisi, masada sararmis fincanlari, uzun zamandir temizlenmemis semaveri ve duvarlardaki resimleri gormek daha da agir gelmeye basladi. Belki, odalar karanlik icindeydi ve Katerina Petrovna’nin gozleri kara sularla dolmustu. Belki de resimler eskiliginden dolayi solmuslardir ve resimlerden artik hicbir sey anlasilmiyordu. Katerina Petrovna sadece aklinda kaldigiyla hatirliyordu: Bu, babasinin portresiydi; bu da kucuk, altin cercevedeki Kramski’nin hediyesi, onun 'Bilinmeyen' isimli calismasinin eskizidir. Katerina Petrovna unlu bir ressam olan babasinin yapmis oldugu eski bir evde son gunlerini yasiyordu.
Yaslaninca Petersburg’dan koyune donen ressam sakin bir hayat surdurup bahceyle ugrasiyordu. Artik resim cizemiyordu: Eli titriyordu, iyi goremiyordu, gozleri de SIK SIK agriyordu.
Katerina Petrovna’nin dedigi gibi ev bir 'anit ev' idi. Bu ev, bolge muzesinin korumasi altindaydi. Lakin o evin son sakini olan kendisi de vefat ettikten sonra, evin akibeti ne olacak, Katerina Petrovna kendisi de bilmiyordu. Zaborye isimli koyde de resimler hakkinda, Petersburg’daki hayati hakkinda; Katerina Petrovna’nin babasiyla Paris’te gecirdigi yazi ve Victor Hugo’nun cenaze torenini gordugunu anlatacak hic kimse yoktu." Telgraf

"October was unusually cold and rainy. Tesovy roofs turned black.
The tangled grass in the garden had fallen, and everything was flourishing and could not reach the stone, and only the small sunflower at the fence was crumbling.
Over the meadows dragged from behind the river, clinging to the willows that had flown around the loose clouds. From them the rain pissed.
It was no longer possible to walk or drive along the roads, and the shepherds stopped chasing the flocks to the meadows.
Herding horn subsided until spring. It became even harder for Katerina Petrovna to get up in the mornings and see everything the same: the rooms where the bitter smell of unheated stoves, the dusty “European Herald”, yellowed cups on the table, the long-cleaned samovar and paintings on the walls remained. Maybe the rooms were too gloomy, and dark water had already appeared in Katerina Petrovna’s eyes, or maybe the pictures had grown dull with time, but nothing could be dismantled on them. Katerina Petrovna only knew from memory that this one was a portrait of her father, and this one — a small, in a gold frame — a gift from Kramskoy, a sketch for his Unknown. Katerina Petrovna lived her life in an old house built by her father, a famous artist.
In his old age, the artist returned from St. Petersburg to his native village, lived alone and worked in the garden. He could not write any more: his hand was shaking, and his eyesight was weak, his eyes were often sore.
The house was, as Katerina Petrovna said, 'memorial'. He was under the protection of the regional museum. But what will happen to this house when she, the last of her inhabitants, Katerina Petrovna did not know. And in the village - it was called Zaborje - there was no one with whom to talk about the paintings, about Petersburg life, about that summer, when Katerina Petrovna lived with her father in Paris and saw the funeral of Victor Hugo."
-
Italyan ressam Antonino Leto'nun olum yildonumu (31 Mayis 1913)
Il gioco a Villa Tasca, ccirca 1880

I Funari di Torre del Greco, 1883
-
Amerikali ressam John White Alexander'in olum yildonumu (31 Mayis 1915)
Manuscript Book mural, 1896 (Library of Congress Thomas Jefferson Building, Washington, D.C.)

Memories, 1903 (Brooklyn Museum)
Gönderi Kuralları
- Yeni konu açamazsınız
- Konulara cevap yazamazsınız
- Yazılara ek gönderemezsiniz
- Yazılarınızı değiştiremezsiniz
-
Forum Rules
Yer İmleri