Sanat Mozaik

[Terraluna]

Finli ressam Berndt Abraham Godenhjelm’in olum yildonumu (14 Aralik 1881)

Woman Looking in the Mirror, 19th century




Justice and Innocence, 1832

[Terraluna]

Arjantinli ressam, heykeltiras ve yazar (Oscar Agustín Alejandro Schulz Solari) Xul Solar’in dogum yildonumu (14 Aralik 1887)

Painting with manuscript, 20th century




Entierro, 1915

[Terraluna]

Fransiz sair (Eugène Grindel) Paul Èluard'in dogum yildonumu (14 Aralik 1895)

Dinlenmekten kaciyoruz,
uykudan kaciyoruz,
gunleri ve mevsimleri,
duslerimize gore
yeniden yaratacagiz.



Nous fuirons le repos nous fuirons le sommeil
Nous prendrons de vitesse l'aube et le printemps
Et nous préparerons des jours et des saisons
A la mesure de nos rêves.





Tanimadigim butun kadinlar adina seviyorum seni
Yasamadigim butun caglar adina seviyorum seni
Enginlerin kokusu sicak ekmegin kokusu adina
Ilk cicekler adina eriyen kar adina
Insanın urkmediği temiz kalpli hayvanlar adina
Sevmek adina seviyorum seni
Sevmedigim butun kadşinlar adina seviyorum seni

Kim yansiyor bana sen degilsen ben kendimi pek az goruyorum
Sensiz uzayip giden bir col gorurum yalniz
Gecmis ile bugıun arasinda
Butun bu oluler vardi atlayip gectigim samanin uzerinde
Delemedim aynamin duvarini
Yasami sozcuk sozcuk ogrenmem gerekti bana
Unutur gibi

Benimki olmayan bilgeligin adina seviyorum seni
Saglik adina
Yalniz kuruntu olan her seye karsi seviyorum seni
Zorla tutmadigim bu olumsu yurek adina
Sen kusku saniyorsun kendini oysa akilsin
Sen basimda yukselen gunessin
Guvendigim zaman kendime.



Ti amo per tutte le donne che non ho conosciuto
Ti amo per tutti i tempi che non ho vissuto
Per l’odore del mare aperto e l’odore del pane fresco
Per la neve che si scioglie per i primi fiori
Per gli animali puri che l’uomo non spaventa
Ti amo per amare
Ti amo per tutte le donne che non amo

Chi mi riflette se non tu stessa io mi vedo così poco
Senza di te non vedo che un vasto deserto
Tra il passato e il presente
Ci sono state tutte queste morti superate in silenzio
Non ho potuto attraversare il muro del mio specchio
Ho dovuto imparare parola per parola la vita
Come si dimentica

Ti amo per la tua saggezza che non è la mia
Per la salute
Ti amo contro tutto quello che è illusione
Per questo cuore immortale che io non possiedo
Tu credi di essere il dubbio e non sei che ragione
Tu sei il sole forte che dà alla testa
Quando sono sicuro di me.




Icinde uctugum gozlerin
Yollarin gidisine
Dunyanin disinda bir anlam verdi.



I tuoi occhi dove viaggio
hanno offerto ai gesti delle strade
un senso tolto alla terra



"Sen gulumsuyorsan daha kusatman icindir beni , Sen gulumsuyorsan gorurum butun dunyayi. / Se tu sorridi è per colmarmi di te , Se tu sorridi io vedo il mondo intero."�

[Terraluna]

Italyan ressam ve docent Domenico Caldara’nin olum yildonumu (14 Aralik 1897)

Portrait of a man, 1850




Figure of Woman, 1885

[Terraluna]

Alman ressam Heinrich Leuteman’in olum yildonumu (14 Aralik 1905)

Plünderung Roms durch die Vandalen (The Vandals sacking Rome, 1860 – 1880)




Bringing Home The Kill, 1887

[Terraluna]

Italyan ressam Vittorio Avondo’nun olum yildonumu (14 Aralik 1910)

Piccolo porto al tramonto, XIX secolo




Alla foce del Tevere, XIX secolo

[Terraluna]

Korku ve gizem romanlariyla taninan Amerikali yazar Shirley (Hardie) Jackson’in dogum yildonumu (14 Aralik 1916)

“Mevsimleri yiyip bitiriyoruz. Bahari, yazi ve sonbahari yiyoruz. Bir seylerin yetismesini bekleyip sonra onu yiyoruz.”



"We eat the year away. We eat the spring and the summer and the fall. We wait for something to grow and then we eat it.”



“Disarida gun binbir renge burunuyordu; Jonas beni takip ederken golgelere gire cika dans etti. Ben kosunca Jonas da kostu, ben kimildamadan durunca o da durup bana bakti, sonra, sanki birbirimizi tanimiyormusuz gibi hizla baska bir tarafa yoneldi, ardindan oturdu ve tekrar kosmami bekledi. Genis cayira gidiyorduk, ben hic okyanus gormemistim ama bugun burasi bir okyanusu andiriyordu; cimler esintiyle titresiyor, bulutlarin golgeleri ileri geri gidip geliyor ve uzaklardaki agaclar egilip bukuluyordu. Jonas cimlerin arasinda kayboldu; yururken dokunabilecegim kadar uzundu cimler ve Jonas kisa, yampiri hareketler yapiyor, cimler bazen ruzgarla bir yana egilince Jonas’in kostugu yerde hizla degisen bir sekil olusuyordu. Bir koseden karsi koseye dogru caprazlamasina yurumeye basladim ve tam ortada, bebegi gomdugum yerin ustunde duran tasa ulastim; definelerimin cogu sonsuza dek kaybolmus olsa da bunu hep bulabiliyordum. Tas yerinden oynatilmamisti, demek ki bebek guvendeydi. Definelerimin uzerinde yuruyorum, diye dusundum, cimler ellerime degiyor ve etrafimda sadece uzayip giden cayir, cayirin sonunda da cam ormani var. Arkamda ev vardi; sol tarafimda, cok uzakta, agaclarin arkasinda, neredeyse gorunmeyecek bir noktada ise babamizin insanlari disarida tutmak icin diktigi tel cit.” Biz Hep satoda Yasadik



"The day outside was full of changing light, and Jonas danced in and out of the shadows as he followed me. When I ran Jonas ran, and when I stopped and stood still he stopped and glanced at me and then went briskly off in another direction, as though we were not acquainted, and then he sat down and waited for me to run again. We were going to the long field which today looked like an ocean, although I had never seen an ocean; the grass was moving in the breeze and the cloud shadows passed back and forth and the trees in the distance moved. Jonas disappeared into the grass, which was tall enough for me to touch with my hands while I walked, and he made small crooked movements of his own; for a minute the grass would all bend together under the breeze and then there would be a hurrying pattern across it where Jonas was running. I started at one corner and walked diagonally across the long field toward the opposite corner, and in the middle I came directly to the rock covering the spot where the doll was buried; I could always find it although much of my buried treasure was forever lost. The rock was undisturbed and so the doll was safe. I am walking on buried treasure, I thought, with the grass brushing against my hands and nothing around me but the reach of the long field with grass blowing and the pine woods at the end; behind me was the house, and far off to my left, hidden by trees and almost out of sight, was the wire fence our father had built to keep people out."

[Terraluna]

Italyan besteci Giacomo (Antonio Domenico Michele Secondo Maria) Puccini'nin Il tabarro, Suor Angelica ve Gianni Schicchi koleksiyonunundan olusan Uclu Eser (Il Trittico - The Triptych) operasi dunya promiyerini 14 Aralil 1918'de New York, Metropolitan Opera'da gerceklestirdi.