Sanat Mozaik

[Terraluna]

Fransiz ressam Virginie Demont-Breton'un olum yildonumu (10 Ocak 1935)

The Son Is Far, 19th century




Les Premiers Pas, 1882

[Terraluna]

Irlandali ressam Sir John Lavery’nin olum yildonumu (10 Ocak 1941)

War Room – depicts surrender of the German High Seas Fleet on board of HMS Queen Elizabeth, 1918




A Convoy, North Sea, 1918

[Terraluna]

Ingiliz rock sarkicisi ve soz yazari Roderick David 'Rod' Stewart’in dogum gunu (10 Ocak 1945)

[Terraluna]

Fransiz ressam Achille-Émile Othon Friesz’in olum yildonumu (10 Ocak 1949)

Paysage à La Ciotat, 1907




Le Travail à l'Automne, 1907 – 1908 (National Museum of Art, Architecture and Design, Oslo)

[Terraluna]

1930 yilinda Nobel Edebiyat Odulunu kazanan Amerikali roman, kisa oyku ve oyun yazari (Harry) Sinclair Lewis’in olum yildonumu (10 Ocak 1951)

"Dunyada heyecanlarin hicbiri, ne savasin serefi, ne dinin tantanasi, ne tac, ne taht, ne saray ne sancak, hicbiri erkeklerle kadinlar arasindaki ask kadar heyecanli olamaz."



“None of the spectacles of the world, not the pride of war nor the pomp of religion nor thrones and towers and banners, was so exalted or so tragic as that love between men and women which had been greeted always with trivial welcome or with shameful jesting.”



“Bu kavgalar kari-koca kavgalaridir; tanktan toptan daha yakip yikici, daha sacmadir. Bu savaslarda sevgi en kotu arkadan vurucudur, karsindakini yenmek de en aci yenilme.”



“Which are the wars of matrimony, more destructive and senseless than tanks and cannon, wars in which affection is the worst traitor and the most ignoble defeat is victory.”

[Terraluna]

James Stewart, Charlton Heston ve Betty Hutton'in basrollerini paylastigi romantik drama Harikalar Sirki (The Greatest Show on Earth), 10 Ocak 1952 tarihindee New York'ta gosterime girdi.

[Terraluna]

Cezayirli yazar Yasmina Khadra’nin dogum gunu ( 10 Ocak 1955)

“Bildigimizi saniyoruz. O yuzden tedbiri elden birakiyor ve her sey yolundaymis gibi davraniyoruz. Zamanla, olaylara gereken onemi vermiyoruz. Kendimizi guvende hissediyoruz. Daha ne isteriz ki? Hayat da sans da bize gulumsuyor, seviyoruz ve seviliyoruz. Hayallerimizi gerceklestirebiliyoruz. Her sey mukemmel... Sonra sessiz sedasiz, gok kubbe ustumuze cokuyor. Ancak oldugumuz zaman farkina variyoruz ki hayat, butun hayatimiz -inisleri, cikislari, huzunleri mutluluklari, yeminleri ve basarisizliklari- bir orumcek agi kadar ince ve gorunmez bir ipe bagli. Aniden en kucuk bir gurultu bizi urkutuyor ve hicbir seye inanmak istemiyoruz. Butun istedigimiz, gozlerimizi kapatmak ve hicbir sey dusunmemek.” Saldiri



“On croit savoir. Alors on baisse la garde et on fait comme si tout est au mieux. Avec le temps, on finit par ne plus prêter attention aux choses comme il se doit. On est confiant. Que peut-on exiger de plus ? La vie nous sourit, la chance aussi. On aime et on est aimé. On a les moyens de ses rêves. Tout baigne, tout nous bénit... Puis, sans crier gare, le ciel nous tombe dessus. Une fois les quatre fers en l’air, nous nous apercevons que la vie, toute la vie - avec ses hauts et ses bas, ses peines et ses joies, ses promesses et ses choux blancs - ne tient qu’à un fil aussi inconsistant et imperceptible que celui d’une toile d’araignée. D’un coup, le moindre bruit nous effraie, et on n’a plus envie de croire à quoi que ce soit. Tout ce qu’on veut, c’est fermer les yeux et ne plus penser à rien.”



“Her zaman denize bakmalisin. O, bize yalan soylemeyi bilmeyen bir ayna gibidir. Ben arkama hic bakmamayi boyle ogrendim. Onceleri omzumun uzerinden arkama dogru goz attigimda, huzunlerimi ve sevinclerimi hic dokunulmamis halde buluyordum. Hayattan zevk almama engel oluyorlardi, anliyor musun? Kullerimden yeniden dogma sansimi ziyan ediyorlardi.”



"Il faut toujours regarder la mer. C’est un miroir qui ne sait pas nous mentir. C’est aussi comme ça que j’ai appris à ne plus regarder derrière moi. Avant, dès que je jetais un coup d’œil par-dessus mon épaule, je retrouvais intacts mes chagrins et mes revenants. Ils m’empêchaient de reprendre goût à la vie, tu comprends ? Ils gâchaient mes chances de renaître de mes cendres."

[Terraluna]

Ispanyol Dili Kraliyet Akademisi asil Uyesi ve Ispanyol yazar Antonio Muñoz Molina’nin dogum gunu (10 Ocak 1956)

"Kimse kim oldugunu bilmez. Tek basina yolculuk ediyorsan ya da seni kimsenin tanimadigi bir sehrin sokaklarinda dolasiyorsan hic kimsesindir, kimse senin sikintinin ve istasyon kahvesine bakisindaki gerginliginin nedenini anlayamaz." Sefarad



“Si viajas solo en un tren o caminas por una calle de una ciudad en la que nadie te conoce no eres nadie: nadie puede averiguar tu angustia” porque “la parte más onerosa de nuestra identidad se sostiene sobre lo que los demás saben o piensan de nosotros.”



"Ne gariptir ki, tecrubenin bu ozelligi, benzerlerimizle, bizden once yasadiklari veya henuz dogmadiklari icin hic goremeyecegimiz, bizden habersiz suc ortagimiz olacak kadar bize benzeyen kadin ve erkeklerle aramizdaki en guclu, ortak baga donusur sonunda. Bu kisilerin bazilari, bizimle ayni cagda yasar, hatta belki ayni kentin havasini teneffus eder; buna ragmen, onlarla hic karsilasamayacagimiz icin, oluler ve henuz dogmamislar kadar uzagimizdadirlar." Emevilerin Kordobasi



"Paradójicamente, esa singularidad de la experiencia acaba volviéndose el vínculo más poderoso y común con nuestros semejantes, con quienes se parecen tanto a nosotros que son nuestros cómplices sin que lo sepamos, mujeres y hombres a los que nunca veremos porque vivieron antes que nosotros o porque no han nacido. Algunos de ellos viven en nuestro mismo tiempo y acaso respiran el aire de la misma ciudad, y sin embargo nos son tan lejanos como los muertos y los no nacidos, porque no los llegaremos a encontrar.”