Sanat Mozaik

[Terraluna]

Fransiz ressam Auguste-Hyacinthe Debay'in dogum yildonumu (2 Nisan 1804)

The Nation Is in Danger, or the Enrollment of Volunteers at the Place du Palais-Royal in July 1792 (1832)




Executions of the sisters, 1793 (1838)

[Terraluna]

Danimarkali masal, oyun, roman, siir, gezi kitabi, biyografi yazari ve Kibritci Kiz, Kucuk Deniz Kizi, Cirkin Ordek Yavrusu gibi eserlerin yaraticisi Hans Christian Andersen'in dogum yildonumu (2 Nisan 1805)



" Bir zamanlar bir prens varmis, bir prensesle evlenmek istiyormus ama bu hakiki bir prenses olmaliymis. Boyle birini bulmak icin butun dunyayi dolasmis ama her seferinde bir eksiklik cikmis karsisina. Prenses bulmus ama bunlar hakiki prenses mi degil mi, bir turlu anlayamiyormus prens.Hep aksayan bir seyler oluyormus. Sonunda yurduna donmus, cok uzgunmus, cunku hakiki bir prensesle evlenmeyi cok istiyormus.

Bir gece korkunc bir firtina cikmis; simsekler cakiyor, gok gurluyor, bardaktan bosanircasina yagmur yagiyor, kiyametler kopuyormus. Derken sehrin kapisi calinmis, yasli kral gidip kapiyi acmis. Bir prensesmis gelen. Fakat aman Tanrim, yagmurdan, firtinadan ne hale gelmis zavalli! Saclarindan, elbisesinden sular akiyormus, tepeden tirnaga sirilsiklam olmus ama gercek bir prenses oldugunu soyluyormus iste. " Prenses ve Bezelye Tanesi



" Once upon a time there was a prince who wanted to marry a princess; but she would have to be a real princess. He travelled all over the world to find one, but nowhere could he get what he wanted. There were princesses enough, but it was difficult to find out whether they were real ones. There was always something about them that was not as it should be. So he came home again and was sad, for he would have liked very much to have a real princess.

One evening a terrible storm came on; there was thunder and lightning, and the rain poured down in torrents. Suddenly a knocking was heard at the city gate, and the old king went to open it.It was a princess standing out there in front of the gate. But, good gracious! what a sight the rain and the wind had made her look. The water ran down from her hair and clothes; it ran down into the toes of her shoes and out again at the heels. And yet she said that she was a real princess. "

[Terraluna]

Alman ressam Balthasar Anton Dunker'in olum yildonumu (2 Nisan 1807)

William Tell fights the revolution, 1798 (Swiss National Museum)




Landscape with ruins and three figures, 1807

[Terraluna]

Hollandali ressam Kaspar Karsen'in dogum yildonumu (2 Nisan 1810)

Activity on the river near a city, ca. 1860




The Amsterdam Steam Sugar Refinery, ca. 1860

[Terraluna]

Alman ressam Friedrich Wilhelm Schoen'un dogum yildonumu (2 Nisan 1810)

Großmutter erzählt, 1845




Der Sonntagmorgen, 1885

[Terraluna]

Ingiliz ressam William Holman Hunt'in dogum yildonumu (2 Nisan 1827)

The Lantern Maker's Courtship, A Street Scene in Cairo, 1854 – 1856)




Isabella e Il Vaso di Basilico (Isabella and the Pot of Basil, 1868)

[Terraluna]

Italyan ressam Cecrope Barilli'nin dogum yildonumu (2 Nisan 1839)

Giovane fanciulla romana con un mazzo di fiori , 1875




Invocazione, XIX secolo

[Terraluna]

Fransiz roman - oyun yazari ve gazeteci Émile Édouard Charles Antoine Zola'nin dogum yildonumu (2 Nisan 1840)



“ Sanatcinin icinde iki tip insan vardir biri sair digeri de zanaatci. Biri sair dogar. Digeri zanaatci olur. / Il y a deux hommes à l'intérieur de l'artiste, le poète et l'artisan. On est né poète. On devient artisan. ”



" Genclik! Genclik! Babalarinin cektigi acilari animsa. Simdi senin yararlandigin ozgurlugu elde etmek icin onlarin kazanmak zorunda kaldiklari korkunc savaslari dusun. Bugun kendini bagimsiz hissediyorsan, diledigin gibi geziyorsan, dusundugunu basinda aciklayabiliyorsan, bir kani sahibi olabiliyor ve bunu halka duyurabiliyorsan unutma ki atalarin bunun icin kafalarini ve kanlarini vermislerdir. Sen zorba bir yonetim altinda dunyaya gelmedin. Her sabah gogsunde bir efendinin cizmesiyle uyanmanin ne demek oldugunu bilemezsin. "



" Jeunesse, jeunesse ! souviens-toi des souffrances que tes pères ont endurées, des terribles batailles où ils ont dû vaincre, pour conquérir la liberté dont tu jouis à cette heure. Si tu te sens indépendante, si tu peux aller et venir à ton gré, dire dans la presse ce que tu penses, avoir une opinion et l’exprimer publiquement, c’est que tes pères ont donné de leur intelligence et de leur sang. Tu n’es pas née sous la tyrannie, tu ignores ce que c’est que de se réveiller ch**ue matin avec la botte d’un maître sur la poitrine, tu ne t’es pas battue pour échapper au sabre du dictateur, aux poids faux du mauvais juge. "



" Étienne ve Catherine, zavalli atin onlarin yanlarina gelmeye calisirken, kayalarin arasinda SIKISIP kaldigini gorduler. Carparak iki on ayagini kirmisti. Son bir gayretle birkac metre daha surulmustu, ama kalcalari gecmiyordu, toprak her yerini sarmalamis, onu birakmiyordu. Kanayan basini uzatti, kocaman actigi saskin gozleriyle, yeni bir cikis yolu aradi.

Su hizla onu kapliyordu, ahirda olen diger atlar gibi, acikli bir hiriltiyla kisnemeye basladi. Gun isigindan uzakta debelenirken, bacaklari kirilip, hareketsiz kalan bu ihtiyar atin can verisi korkunc oldu. Kederli cigligi susmak bilmiyor, yelesi sulara gomuluyor, alabildigince acip, ileri dogru uzattigi agzindan daha boguk bir inleme yukseliyordu. Dolan bir ficinin boguk gurultusunu andiran son bir hirilti isitildi. Sonra buyuk bir sessizlik oldu. "



" Alors, Étienne et Catherine, comme il arrivait près d’eux, l’aperçurent qui s’étranglait entre les roches. Il avait buté, il s’était cassé les deux jambes de devant. D’un dernier effort, il se traîna quelques mètres ; mais ses flancs ne passaient plus, il restait enveloppé, garrotté par la terre. Et sa tête saignante s’allongea, chercha encore une fente, de ses gros yeux troubles.

L’eau le recouvrait rapidement, il se mit à hennir, du râle prolongé, atroce, dont les autres chevaux étaient morts déjà, dans l’écurie. Ce fut une agonie effroyable, cette vieille bête, fracassée, immobilisée, se débattant à cette profondeur, loin du jour. Son cri de détresse ne cessait pas, le flot noyait sa crinière, qu’il le poussait plus rauque, de sa bouche tendue et grande ouverte. Il y eut un dernier ronflement, le bruit sourd d’un tonneau qui s’emplit. Puis un grand silence tomba. "