Originally Posted by
Terraluna
Evet, bayim, bana geri gonderdiginiz el yazmalarini yayinlayacagim ( yararli olacagi konusunda sizin gibi dusundugum icin degil; bu dunyada herkes kendi cabalari olcusunde kendini yetistirir, bunu okuyacak olan kadinlarin tamami Adolphe'ten daha iyisiyle karsilastiklarini ya da Ellenore'dan daha degerli olduklarini dusuneceklerdir ); ama insan kalbinin sefaleti hakkinda oldukca sahici bir hikaye olarak yayinlayacagim. Eger bu hikayede egitici bir ders varsa, bu ders erkekler icindir. Bu hikaye bize gosteriyor ki, bunca gurur duydugumuz bu akil ne mutlulugumuzu bulmamiza ne de baskalarini mutlu etmemize yarar; saglam karakter, metanet, vefa, iyilik ancak Tanri vergisi niteliklerdir; ve sabirsizligi hizaya getirmeyen, pismanligin bir an icin kapar gibi oldugu yaralarin yeniden acilmasina engel olamayan bu gecici acima duygusuna iyilik denemez. Hayattaki en buyuk mesele, baskalarina yasattigimiz acidir ve ustalikli metafizik dahi kendisini seven bir kalbi paramparca etmis bir adami hakli cikaramaz. Kaldi ki, aciklamasini yaptigi seyi maruz gosterdigini zanneden zihnin o kendini begenmisliginden nefret ediyorum; yaptigi kotululgu anlatirken kendiyle mesgul olan, kendini tarif ederken sempati kazanmaya calisiyor gorunen ve enkazlarin arasinda yok edilemezmis gibi suzulerek pisman olacagi yerde kendini analiz edip duran o kibirden nefret ediyorum. Kendi yetersizliginden oturu surekli baskalarina satasan ve kotulugun etrafinda degil de bizzat kendinden kaynaklandigini goremeyen o zayifliktan nefret ediyorum.
Platin Üye
Gönderi Kuralları
Alıntı yaparak yanıtla
Yer İmleri