o yakine ulaþan insanlarýn böyle þeyler söylemesi olaðandýr... diye düþünmek istiyorum
tanrý ile çekiþme babýnda deðil, kendini ona yakýn hissettikçe, yaklaþtýðýný düþündükçe, sanki onunla iki dost, arkadaþmýþ gibi düþünceye kapýlýp, yaþadýðý sevinç ile sarf edilmiþ cümlelerdir, herhalde
o haleti ruhiyeden çýktýklarý zamanda mutlaka TÖVBE ETMÝÞLERDÝR.
7/A'RÂF-143: Ve lemmâ câe mûsâ li mîkâtinâ ve kellemehu rabbuhu kâle rabbi erinî enzur ileyk(ileyke), kâle len terânî ve lakininzur ilel cebeli fe inistekarre mekânehu fe sevfe terânî fe lemmâ tecellâ rabbuhu lil cebeli cealehu dekkan ve harra mûsâ saýkan, fe lemmâ efaka kâle subhâneke tubtu ileyke ve ene evvelul mu’minîn(muââââ ‚¬Å¡¬â„¢minîne).
Musa (A.S), tayin ettiðimiz (belirlediðimiz) zamanda gelince, Rabbi onunla konuþtu. (Musa A.S) þöyle dedi: Rabbim, bana (Kendini) göster, Sana bakayým. (Allahû Tealâ): Beni asla göremezsin. Ve fakat daða bak! O, mekânýný kararlý tutabilirse (yerinde durabilirse); o zaman sen, Beni görürsün.buyurdu. Rabbi, daða tecelli ettiði zaman onu paramparça etti. Musa (A.S), bayýlarak yere düþtü. Sonra ayýldýðý zaman: Sen Sübhan'sýn (Seni tenzih ederim). Sana tövbe ederim. Ben, mü'minlerin ilkiyim.dedi.
Yer Ýmleri