Sanat Mozaik

[Terraluna]

Isvicre asilli Fransiz yazar (Henri-Benjamin Constant de Rebecque) Benjamin Constant'nin olum yildonumu (8 Aralik 1830)

"Tek bir soz soyle bana. Bir ulke var mi ki senin arkandan oraya gelmeyeyim? Bir siginak var mi ki sana yuk olmadan yaninda yasamak icin oraya gizlenmeyeyim? Yok, hayir! Senin istedigin bu degil. Senin korkundan buz kesildigim icin utanip titriyorum; ileri surdugum butun cozum yollarina ise, daha dinlenmeden karsi cikiyorsun. Elde edebildigim tek sey sessiz kalisin. Bu denli sert olmana anlam veremiyorum. Iyi yureklisin; asil ve fedakar duygularin var. Evet ama soylediğin sozlerin etkisini giderebilir mi bu duygular? Kulaklarimda cinliyor bu aci sozler. Geceleri bile duyuyorum onlari. Pesimi birakmiyorlar, yiyip bitiriyorlar beni. Yaptigin her guzel davranisi bosa cikariyorlar. Olmem mi gerekiyor Adolphe? Peki, sevin oyleyse. Korumus oldugun, yine de gittikce daha cok uzerine cullandigin bu zavalli insan olecek. Yaninda gormeye katlanamadigin, bir engel saydigin bu SIKICI Ellenore, dunyada kendisi icin seni yormayacak bir yer bulamadigin o kadin oluyor."



"Dites un mot, écrivait-elle ailleurs. Est-il un pays où je ne vous suive ? Est-il une retraite où je ne me cache pour vivre auprès de vous, sans être un fardeau dans votre vie ? Mais non, vous ne le voulez pas. Tous les projets que je propose, timide et tremblante, car vous m’avez glacée d’effroi, vous les repoussez avec impatience. Ce que j’obtiens de mieux, c’est votre silence. Tant de dureté ne convient pas à votre caractère. Vous êtes bon ; vos actions sont nobles et dévouées : mais quelles actions effaceraient vos paroles ? Ces paroles acérées retentissent autour de moi : je les entends la nuit ; elles me suivent, elles me dévorent, elles flétrissent tout ce que vous faites. Faut-il donc que je meure, Adolphe ? Eh bien, vous serez content ; elle mourra, cette pauvre créature que vous avez protégée, mais que vous frappez à coups redoublés. Elle mourra, cette importune Ellénore que vous ne pouvez supporter autour de vous, que vous regardez comme un obstacle, pour qui vous ne trouvez pas sur la terre une place qui ne vous fatigue ; elle mourra."

[Terraluna]

Norvecli sair Bjornstjerne Bjornson’un dogum yildonumu (8 Aralik 1832)



Ilk yapraklari yeseriyordu agacin tomurcuk tomurcuk, tek tek.
"Alayim mi onlari elinden? " dedi
Kiragi surunerek.
Sactan tirnaga titreyip agac
"Hayir" dedi, yalvararak,
"Cicek acincaya kadar
Onlari rahat birak."

Tomurcuklandi cicekleri agacin
Otustu butun kuslar.
"Alayim mi onlari elinden? " dedi
Esintiyle ruzgar.
"Hayir" dedi sallanirken agac,
Titremeden yaprak yaprak.
" Cicek acincaya kadar
Onlari rahat birak."

Yaz ortası sicaginda
Agac meyvesini verdi.
Cocuk dedi: "Toplayabilir miyim
Artik yemislerini? "
Egerken yuklu yapraklarini agac
"Tabii" dedi, "toplayabilirsin
Al hepsini,
Hepsi senin icin."

[Terraluna]

Giuseppe Verdi’nin besteledigi Luisa Miller operasi promiyerini 8 Aralik 1849’da Napoli, Teatro San Carlo’da yapti.

[Terraluna]

Sinemanin gelismesinde onculuk etmis Fransiz film yapimcisi ve yonetmen (Marie-Georges-Jean Méliès) Georges Méliès’in dogum yildonumu (8 Aralik 1861)

[Terraluna]

Meksikali ressam Frida Kahlo'nun sevgili esi ressam Diego Rivera'nin dogum yildonumu (8 Aralik 1886)

Il Banchetto di Wall Street (Wall Street Banquet, 1928)




Il Mercato di Tenochtitlan (Tenochtitlan Marketplace, 1945)

[Terraluna]

Ingiliz ressam Christiana Jane Herringham’in dogum yil donumu (8 Aralik 1852)

Un Battaglia di Amore e Castità (A Battle of Love and Chastity, Tahmini 1918)

[Terraluna]

Temel Reis'in (Popeye - Braccio di Ferro) yaraticisi Amerikali karikaturist Elzie Crisler Segar'in dogum yildonumu (8 Aralik 1894)

[Terraluna]

Vadim O Kadar Yesildi Ki romaninin Ingiliz yazari (Richard David Vivian Llewellyn Lloyd) Richard Llewellyn’in dogum yildonumu (8 Aralik 1906)

“Altin sesini hala duymakta oldugum Socrates oldu mu? Sesleri kulaklarimda cinlayan arkadaslarim, olduler mi? Hayir derim ve hayir demekte direnirim. Kanimi akitsalar bile hayir derim. Ceinwen oldu mu? Oyleyse, butun guzelligiyle yanimda kim yatiyor, mucevher gibi gozleriyle gozlerimin icine kim bakiyor? Kimin parmaklari kollarimi SIKIYOR, canimi acitiyor? Gercek kadin sevgisinin ne oldugunu bana ogreten Branwen oldu mu? Kadin gucunun, erkeklerin yumruklarindan, adalelerinden ve seslerinden daha ustun oldugunu bana goreten Branwen oldu mu? Babam komurlerin altinda mi can verdi? Daha neler! O simdi koyde dolasiyor, ceketinin ustune Dovy'nin kirmizi formasini giymis, sokaklarda dans ediyor, birkac dakika sonra eve gelip on odada oturacak, piposunu icerken annemin elini oksayacak. Iste, iceri girdi bile. Bakin, Kraliceye yarasir bir koruyu yoneten en buyuk ogluna Kralice tarafindan verilen resmin karsisinda nasil da gogsunu kabartiyor. Beni sevdigi icin dunyadaki tek varligini, saatini bana veren o kaya gibi adam, sevgili akil hocam, dostum Mr. Gruffydd oldu mu? Nasil olmus olabilir? Onunla vedalasmaya calisirken doktugum gozyaslari hala islak islak duruyor yuzumde. Bogazimda dugumlenen yumrular hala canimi acitiyor. Ne yazik ki, soylemek istedigim kelimeleri bir turlu cikaramamis, hicbir sey soylemeden ondan ayrilmistim. Icim kan aglarken, yalniz gozyasi dokmustum. O oldu mu?”



“Is Socrates dead, then, when I hear the gold of his voice? Are my friends all dead, then, and their voices a glory in my ears? No, and I will stand to say no, and no, again. In blood, I say no. Is Ceinwen dead, then, and her beauty dear beside me again, and her eyes with jewels for me, and my arms hurting with the grip of her fingers? Is Bronwen dead, who showed me the truth of the love of a woman? Is she dead, who proved to me that the strength of woman is stronger than the strength of fists, and muscles, and the male shoutings of men? Did my father die under the coal? But, God in heaven, he is down there now, dancing in the street with Davy's red jersey over his coat, and coming, in a moment, to smoke his pipe in the front room and pat my mother's hand, and look, and O, the heat of his pride, at the picture of a Queen, given by the hand of a Queen, in the Palace of a Queen, to his eldest son, whose baton lifted voices in music fit for a Queen to hear. Is Mr. Gruffydd dead, him, that one of rock and flame, who was friend and mentor, who gave me his watch that was all in the world he had, because he loved me? Is he dead, and the tears still wet on my face and my voice still cutting through rocks in my throat for minutes while I tried to say good-bye, and, O God, the words were shy to come, and I went from him wordless, in tears and with blood. Is he dead?”