Alıntı Originally Posted by Dudu Yazıyı Oku
Korkmayin hic bir sey olmaz.
Boyle devam eder.
Ne cikariz ne batariz, surunmeye devam ederiz.
Cikmamiza da batmamiza da kuresel sermaye/emperyalizm izin vermez.
Surekli kendilerine muhtac olarak kapida bekletirler.
Sadece umut verirler.
Cunku bilirler ki cikarsak da batarsak da baslarina bela oluruz.
Kendimiz de bir sey yap(a)mayacagimiza gore bu boyle devam eder gider.
Cocuklarimi gondermeden evvel onlara dedim ki akliniz sakin burada kalmasin, umutlanmayin, 30 sene sonra da bakarsiniz pek bir sey degismemis, ayni suni gundem, ayni atismalar, enf, teror, komunizm tehlikesi, teror, bolunme v.s v.s
Ben de egitim gordugum yurtdisinda 1988 de kesin donus yaparken Ozal ruzgari vardi, bayagi bi umutlanmistim askeri ara rejim sonrasi ama 30 sene sonra bir sey degismedigini anlamis oldum.
Syg,
Bence o günden bugüne çok şey değişti Hocam,

O tarihlerde nüfus 70 Milyon civarındaydı, bugün büyümeyen pastadan doymak isteyen 82 Milyondan fazla boğaz var.

Bunun sonucu asayişsizlik, sivil itaatsizlik ve devletin çöküşü.

Yukarda biri yazmış, bıçaklı biri bana saldırsa, aracıma saldırsa ne olacak diye, hiç bir şey olmayacak delik deşik olup tedavi göreceksin.

Cezaevi nüfusu 300.000 i aşmış, 60-70 sabıka kaydı olanlar dışarda, üstelik yer yok, mecburen af çıkaracak.

Yoksullaşma geçmişte hiç bu kadar yoğun yaşanmadı bu ülkede savaş yılları dışında ve palavra dinlemek dışında yapılacak hiç bir şey yok.

Asayişsizlik artarak sürecek.