
Originally Posted by
ressam
Çok doğru tespit. Bizzat yaşamaktayım. Küçüklüğümden beri etrafımda çok fazla olan mal- mülk kavgalarını gördükçe '' aptal bunlar, hiç insan anasını babasını, kardeşini para için kırar mı '' derdim. Sonra İşe başladığımda ailemin sahip olduğu eski müstakil evi yıkarak yenisini yaptırmak için para biriktirirken yaşlı üstadlar bana '' Sen çok vicdanlı bir delikanlısın. Lakin hayat acımasızdır. Yarın sen ve kardeşlerin evlendiğinizde herkesin hesabı karışır ve çok pişman olursun. Yatırımını kendine yap '' dediklerinde , onlardan uzaklaşıyordum. Kötü niyetli olduklarını düşünüyordum.
3 kardeş hepsi memur emeklisi olduk. Çocuklar büyüdü. Daha babam ve amcalarım dede malını bölüşemedikleri için onlara kızarken geçen hafta yeğene nasihat maksatlı fırça attığım için kavga başladı. Bahane - yaptıklarını başımıza kakıyorsun- oldu. İyi de nankörlük yapılınca hazmedemem. Tam 8 yıl tüm maaşımı ailemle yaşayarak kardeşlerimi işe yerleştirene kadar harcadım. Evlenmelerine ve çocuklarının eğitimine her yıl destek oldum. Gelirim güzel olduğu için hiç dert etmemiştim. Çok da mutluydum. Meğerse , hanımlar arasında ( sanki onlar kazanmış gibi ) tartışması olmuş. Benim yeğenime nasihatım bardağı taşırmış.
Bütün aile babamın başında toplanmışken yaklaşık 40 dk. süren tartışma ömrümün en zor zamanıydı. İlk defa - ben ne yaptım, gençliğimi bunlar için mi harcadım - diye hayıflandım. Sonuç ; 60 yıllık hukuk 40 dk. da bitti. Herkes yoluna dedik ve artık görüşmüyoruz. Büyük konuşmamak lazım. Hayatta her şey insanlar için.
Yer İmleri