Beyaz Yaka İçin Tasarruf ve Yatırım Koçluğu-3

[callandor]

….
Yazilan raporlari ust yonetim-mudur her kimse kendi istegi dogrultusunda yonlendiriyor ucuk veya sahsi fikirleri saptmalari cikartiyorlardi. Hep belli cizgide kalman gerekiyordu. …

Selam
Nedense Bir Ekonomik Tetikçinin İtirafları serisinin ön yazısını çağrıştırdı bu yazdıklarınız.

[Dudu]

https://twitter.com/dmuthuk/status/1...t-vyIG3Cw&s=09

Muthuk der ki:

Bugunun bazi arzularini ertelemeden yarin icin varlik yaratilamaz.

Syg,

[pit]

Sen benim anlatmaya çalıştığım modelin ideal örneği durumundasın. Biz finansal özgürlük derken, illa ki işi bırakacaksın demiyoruz. Kalma ya da bırakma konusunda özgür olmaktan bahsediyoruz. İnan bu özgürlüğün, işini severek ve kaliteli yapmanda büyük katkısı var. Keşke tüm beyaz yakalar bu şansa sahip olsa, ülke olarak çok faydalı çıktılar elde ederiz.

Dahası, üst yöneticin, ya da patron her kimse bu özgürlüğe sahip olduğunu bildiği için saygıda ve maddi olarak seni tatmin etme de cimri olmaz...işte burada kendini besleyen bir döngü var, finansal açıdan daha özgür olmak demek, iş yerinde daha mutlu olmak demek, bu durum işinde daha başarılı olman demek..böylece döngü sürüp gidiyor.

Koyu işaretlediğim kısım bana da uyuyor. Birkaç yıldır yıllık harcamalarımdan fazlası pasif olarak gelebilecek durumda ama çalışmaya devam ediyorum. Çalışırken de elimin güçlü olduğunu hissediyorum, genel müdürüm de bu konuyu bildiği için işe ihtiyacı olan birine davrandığı gibi bana davranamıyor. Bende bu rahatlıkla işimi daha az stresle yürütüyorum. Bu da başarıya katkı sağlıyor. Şimdiki hedefim cash flowu büyütmek, bes hesaplarımı yüksek rakamlara ulaştırmak vs. Birikimlerimi ev vb varlıklara daha fazla aktarmak istemiyorum. Zaten halihazırda site içerisinde, bireysel garajı olan 200 m2 evimiz var, 1 SUV bir de şehiriçinde kullandığımız küçük aracımız var. Bende şirketin aracı da var. Bundan daha fazla nasıl bir eve ihtiyacım olabilir ki? Bundan sonra hedefim biraz daha büyüyünce bu cash flow yaratma konusunu oğlana öğretmek.
Hep dediğim gibi özgürlük her istediğini yapabilmek değil yapmak istemediklerini yapmamaktır.

[Dudu]

Koyu işaretlediğim kısım bana da uyuyor. Birkaç yıldır yıllık harcamalarımdan fazlası pasif olarak gelebilecek durumda ama çalışmaya devam ediyorum. Çalışırken de elimin güçlü olduğunu hissediyorum, genel müdürüm de bu konuyu bildiği için işe ihtiyacı olan birine davrandığı gibi bana davranamıyor. Bende bu rahatlıkla işimi daha az stresle yürütüyorum. Bu da başarıya katkı sağlıyor. Şimdiki hedefim cash flowu büyütmek, bes hesaplarımı yüksek rakamlara ulaştırmak vs. Birikimlerimi ev vb varlıklara daha fazla aktarmak istemiyorum. Zaten halihazırda site içerisinde, bireysel garajı olan 200 m2 evimiz var, 1 SUV bir de şehiriçinde kullandığımız küçük aracımız var. Bende şirketin aracı da var. Bundan daha fazla nasıl bir eve ihtiyacım olabilir ki? Bundan sonra hedefim biraz daha büyüyünce bu cash flow yaratma konusunu oğlana öğretmek.
Hep dediğim gibi özgürlük her istediğini yapabilmek değil yapmak istemediklerini yapmamaktır.

Burada da bir pos feedback yaratiliyor..

Her alanda oldugu gibi pos feedback yatirim alaninda da iyidir..

Ben bu duruma 40 li yaslarimin ortalarinda ulastim ama yine eski duzenimi bozmadim, yani giderlerimi bilincli olarak artirmadim, giderlerim sonrasi artan parayi yine yatirima yonlendirdim, bu sekilde pasif gelirim giderimden daha hizli artmaya basladi..

Bu aliskanligi yavas yavas cocuklarima da kazandiriyorum..

Baslardaki harcliklarindan artan 200-300 TL ila aldiklari ve kucumsedikleri miktar 10+ yil sonra oyle bir yere geldi ki kendileri de sasirdiklar pasif gelirin seviyesine ve daha fazla motivasyon kazandilar bu yolda.

Syg,

[Dudu]

Koyu işaretlediğim kısım bana da uyuyor. Birkaç yıldır yıllık harcamalarımdan fazlası pasif olarak gelebilecek durumda ama çalışmaya devam ediyorum. Çalışırken de elimin güçlü olduğunu hissediyorum, genel müdürüm de bu konuyu bildiği için işe ihtiyacı olan birine davrandığı gibi bana davranamıyor. Bende bu rahatlıkla işimi daha az stresle yürütüyorum. Bu da başarıya katkı sağlıyor. Şimdiki hedefim cash flowu büyütmek, bes hesaplarımı yüksek rakamlara ulaştırmak vs. Birikimlerimi ev vb varlıklara daha fazla aktarmak istemiyorum. Zaten halihazırda site içerisinde, bireysel garajı olan 200 m2 evimiz var, 1 SUV bir de şehiriçinde kullandığımız küçük aracımız var. Bende şirketin aracı da var. Bundan daha fazla nasıl bir eve ihtiyacım olabilir ki? Bundan sonra hedefim biraz daha büyüyünce bu cash flow yaratma konusunu oğlana öğretmek.
Hep dediğim gibi özgürlük her istediğini yapabilmek değil yapmak istemediklerini yapmamaktır.

Finansal varliklar toplam varliklar icinde daha fazla yer tutmali..

Bizde malesef finansal olmayan varlikler ev, arsa araba v.s toplam varliklar icinde daha fazla yer tutuyor...

Ben gelir getiren varliklara hastayim..

Masraf cikaranlari ise hic sevmem..

Anladiniz sanirim

Syg,

[pit]

Finansal varliklar toplam varliklar icinde daha fazla yer tutmali..

Bizde malesef finansal olmayan varlikler ev, arsa araba v.s toplam varliklar icinde daha fazla yer tutuyor...

Ben gelir getiren varliklara hastayim..

Masraf cikaranlari ise hic sevmem..

Anladiniz sanirim

Syg,

Anladım tabi ;) araçlar şuan için bende fazlalık gibi. Onları daha düşük bedelli ve daha düşük işletme gideri olanlarıyla değiştirebilirim zamanla. Ev için zaten ekstradan başka edinmek gibi bir hayalim yok.Oraya ilave bir krş atmam. Allah uzun ömür versin ama hem hanım tarafından hem de benim taraftan da emlak mirası kalacak zaten.

[varsayım]

Ben işçi anne, memur babanın oğluyum. Eşim de memur anne babanın kızı. Sülalede ticaret yapan yok. Babam 40 sene, aynı devlet dairesinde çalıştı. Kariyer odaklı da değil. Zamanında altında olan personel, vergi dairesi müdürü olmuş. Babam sıfır riskle, işinin hakkını vererek çalışmış. Arkadaşları doğu görevine falan gidip yükselmiş. Babam "ben yapamam, beceremem" diyerek aynı görevde kalmış.

Annem de ilkokul mezunu ve işçi emeklisi. Alın teriyle kazanmışlar v.s. Tek bildikleri ev yapmak ve garantide olmak. Anne babam fakir ailelerde gelmiş. Annem ayakkabısı olmadığı için, okula gitmemiş utancından. 1 sene sonra kaymakamın verdiği ayakkabı ile gitmiş v.s. Babam, Doktor olmamı istiyordu.. Tıp fak kazanmama rağmen, iktisat okudum. Baktı olmadı formasyon aldırdı, öğretmen ol dedi. Öğretmenlik kazandım gitmedim. Maliye Bakanlığında uzmanlık kazandım gitmedim. İş hayatına başladım, hala babam gir öss ye, tıp oku diyordu. 29 yasında belkide ülkenin en genc cfo larından oldum, babam hala KPSS sınavına gir dedi. Allah'tan son 5-10 senedir karışmıyor. Geçen oglana öğrettim (3 yasında) "dede ben doktor olucam" dedi. Babam ağladı. Adam o derece memuriyet seviyor.

Geçenlerde babam, istersen borsaya gir dedi. 5-10bin liralık hisse al falan dedi. (Adamın hayatındaki risk algısı bu 5.000 TL'lik hisse almak). Demedim baba zaten uzun zamandır hissedeyim, o parayı saatlik kazanıp kaybediyoruz. Desem, adamı uyku tutmaz.

Bunları neden anlattım? Aileden tamamen, garantide ol, memur ol, etliye sütlüye karışma, riske girme, siyaset yapma, öne atılma v.b. şekilde büyümüş bir karı kocayız. Sen yapamazsın, sana yaptırmazlar vs. Karı koca çok iyi kariyer yaptık, çok başarılarımız var ama güvenli alanda kalma genetik kodlarımızda var. Bu nedenle, ev almak hala ama hala cazip geliyor. Sanırım finansal okur yazarlık süreci 2 nesil, parayı harcama sanatı 3 nesil ve gerçek zenginliğe ulaşmak 4 nesil sürüyor. Biz ne kadar kendimizi geliştirsek de, bazı şeyler nesilden nesile geliyor. Çok güçlü ailelerin yanında çalıştım, onların hayata bakışı, hayatı algılayışı, çok farklı. mesela, Arjantin IMF'ye borcunu ödememe riski varken, o dönem yanında çalıştığım iş adamı, baya arjantin fonlarına girmişti. 1 gecede milyon dolarlar kaybetti ama olaya bakış açısı ve sogukkanlılığı beni şaşırtmış idi. Ben daha çok üzüldüm. Belirli seviyede insanlar kaybedilen paraya, kazanılan ders olarak bakıyor. Mesela, bir patronum 1,5milyon USD kaybetmişti bir işte (10 sene önce falan), pahalı bir ders aldım demişti.

Ben ise, pandemi döneminde, her gün 2-3 aylık maaşımı kaybettim. Acık çektim ama acıya dayanıklı hale geldim. 1 haftada 1 senelik maaşımı kaybettiğim de oldu, herhangi bir buhran yaşamadım. Kısacası 1 level atladım sanırım son 2-3 senede. 2018'den bu yana 3-4 senedir, finansal piyasalarda işlem yapanlar, muhtemelen çok ciddi bir deneyim kazandılar, ileride faydasını görecekler.

Eğer ben, farklı bir anne baba eğitimi almış olsaydım, biraz daha cesur, biraz daha özgüvenli, biraz daha farkındalığı yüksek.. çok daha farklı koşullar olabilirdi.

Çok iyi projeler geldi önüme, mesela, ürün var, müşteri var, ihracat yapılacak. tek şey evet dememdi, diyemedim. Konumum ve insanlara davranışımdan dolayı, krediblitem yüksek. Bana güvenen çok fazla arkadaşım var. Bir komşumuz geldi iş yapalım parayı ben vercem dedi. İstemedim. Adam gitti 500-600 bin USD batırdı bir dolandırıcıya. (Borsada da ünlü bir abimiz, isim veremem bu yüzden). Adamın bana tek dediği, "Ne iş istersen yapalım, para da sana emanet, sen para verme sadece yönet". Kendi işimi kurmak hala beni korkutuyor. 2022 'de olacak iş değil. Bu korku niye? Tüm kanunlar tüzel kişiliklerden yanayken, neden şirket kurmaktan korkar bir insan?

Neyse ki, sonunda karı koca verdiğimiz eğitim danışmanlıkları biraz daha kurumsal hale getirmeye başladık. Hala bir şirket yok ama en azından o yola girdik. (Eşim de doktora yapıyor, iş hayatını bıraktı).

Oğluma ilk desteğim, şirket kurmak konusunda olacak. 18 yaşına geldiğinde (o günün şartlarını elbette bilemiyoruz ama) şirket kurması için cesaretlendireceğim. Hemen de batsın sorun yok. O deneyimi yaşaması lazım.

[asuGaGuGa]

Sayin varsayim,

benzer aile yapisindan geliyoruz 3 asagi 5 yukari. Bende anne de baba da ilkokul mezunu. Annem hep ev hanimiydi. Baba 2 iste calisti. Biri devlette bekcilik idi. Gece nobet gunduz insaat vs is kovalamaca. Sirket kurmak vs cesaret edemiyorum. Adim atamiyorum .

Milyon dolarlik projelere fizibilite yapiyorum, yatirim karari alabiliyorum calistigim kurum icin. Kendim icin yapamiyorum .

Nasil yenilir bu korku fikrim yok acikcasi.