Ayasofya da az değil hani durup durup bişeyler kaşıyor
Altın Üye
Ayasofya da az değil hani durup durup bişeyler kaşıyor
Platin Üye
O dansöz elbisesini sana giydirse, şimdiye köprüden atlamıştınOriginally Posted by Ayasofya 2005
Hamdım Piştim Yandım
Altın Üye
yanlış hatırlıyosun öyle birşey olmadı ..Bozkurt öyle küfür falan etmez
Platin Üye
Ben severim kaşımayı. Ama dikkat ettin mi senin tarafa bir şey diyemiyorum. Senin sabır tarafın o kadar çok değil. Elektrik gibi çarpan iki tele dokunsamAyasofya da az değil hani durup durup bişeyler kaşıyor
Platin Üye
Yok oğlum ben alışkınım. Bir gün kahvede etek giydirmeye kalktılar. İftardan sonra kahveye gitmedim diye. Neyse paraya kıydım dondurmalı baklava ve içecekler aldım o eteği giymedim.
Altın Üye
Burası abimin mekânı. Paylaşayım şiirimi:
NASIL
Öldüğün gibi görün
herzamanki gibi.. hiç güzel değil
Platin Üye
Vaktiyle bir bilge hoca, yıllarca yanında yetiştirdiği öğrencisinin seviyesini öğrenmek ister.
Onun eline çok parlak ve gizemli görüntüye sahip iri bir nesne verip: “Oğlum†der, “Bunu al, önüne gelen esnafa göster, kaç para verdiklerini sor, en sonra da kuyumcuya göster. Hiç kimseye satmadan sadece fiyatlarını ve ne dediklerini öğren, gel bana bildir.
Öğrenci elindeki ile çevresindeki esnafı gezmeye başlar. İlk önce bir bakkal dükkanına girer ve “Şunu kaça alırsınız?†diye sorar . Bakkal parlak bir boncuğa benzettiği nesneyi eline alır; evirir çevirir; sonra: “Buna bir tek lira veririm. Bizim çocuk oynasın†der.
İkinci olarak bir manifaturacıya gider. O da parlak bir taşa benzettiği nesneye ancak bir beş lira vermeye razı olur.
Üçüncü defa bir semerciye gidir: Semerci nesneye şöyle bir bakar, “Bu der “benim semerlere iyi süs olur. Bundan “kaş dediğimiz süslerden bir on lira veririm.â€
En son olarak bir kuyumcuya gider. Kuyumcu öğrencinin elindekini görünce yerinden fırlar. “Bu kadar değerli bir pırlantayı, mücevheri nereden buldun?†diye hayretle bağırır ve hemen ilâve eder. “Buna kaç lira istiyorsun?†Öğrenci sorar: Siz ne veriyorsunuz?†“Ne istiyorsan veririm.†Öğrenci, “Hayır veremem.†diye taşı almak için uzanınca kuyumcu yalvarmaya başlar:
“Ne olur bunu bana satın. Dükkânımı, evimi, hatta arsalarımı vereyim.†Öğrenci emanet olduğunu, satmaya yetkili olmadığını, ancak fiyat öğrenmesini istediklerini anlatıncaya kadar bir hayli dil döker. Mücevheri alıp kuyumcudan çıkan öğrencinin kafası karma karışıktır.
Böylesi karışık düşünceler içinde geriye dönmeye başlar. Bir tarafta elindeki nesneye yüzünü buruşturarak 1 lira verip onu oyuncak olarak görenler, diğer tarafta da mücevher diye isimlendirip buna sahip olmak için her şeyini vermeye hazır olan ve hatta yalvaran kişiler..
Bilge hocasının yanına dönen öğrenci, büyük bir şaşkınlık içinde başından geçen macerasını anlatır.
Bilge sorar: “Bu karşılaştığın durumları izah edebilir misin?â€
Öğrenci: “Çok şaşkınım efendim, ne diyeceğimi bilemiyorum, kafam karmakarışık†diye cevap verir.
Bilge hoca çok kısa cevap verir: “Bir şeyin kıymetini ancak onun değerini bileni anlar ve onun değeri bilenin yanında kıymetlidir.â€
Her insanın hayatında varlığını ve değerini bilen, hisseden, fark eden kuyumcular mutlaka vardır.
Mesele kuyumcuyu bulmaktadır…
Hamdım Piştim Yandım
Gönderi Kuralları
Alıntı yaparak yanıtla
Yer İmleri