Sanat Mozaik

**Terraluna** · 19-02-2018, 18:03

Amerikali sair ve romanci Stephen Dobyns’in dogum gunu (19 Subat 1941)

“Hizlanan otomobilimin camlarindan sevdigim herseyin uctugunu gorurum: okunmamis kitaplar, anlatilmamis fikralar, ziyaret edilmemis manzaralar.”

“Through the windows of my speeding car ı see all that ı love falling away: books unread, jokes untold, landscapes unvisited.”

**Terraluna** · 19-02-2018, 18:04

Amerika Birlesik Devletleri Kongre Kutuphanesi, 19 Subat 1949’da Ezra Pound’a, bir yil once yazmis oldugu The Pisan Cantos siir kitabi icin Amerikan tarihinin ilk Bollingen Odulunu verdi.

‘Kendi efendin ol, o vakit sayarlar seni’
siyir at kof benligini
doluyla dovulmus bir kopeksin
sismis bir saksagan sarali bir gunes altinda,
yari kara yari ak
kanadini kuyrugundan ayiramayan
siyir at kof benligini
bayagi ne denli kinin
yalanla dolanla beslenmis,
siyir at kof benligini,
yikmakta birebir, verirken acgozlu,
siyir at kof benligini
siyir at dedim.
ama hicbir sey yapmamaktansa yapmis olmak
bu kof benlik degildir bak
durustce bir kapiya vurmak
bir vurdumduymaz acsin diye
toplamak canli bir gelenegi havadan
fethedilmemis bir yalim guzel yasli bir gozden ya da
bu kof benlik degildir bak.
yapmamaktadir, ordadir asil yanilgi,
asil yanilgi bocalayan cekingenliktedir.

“Master thyself, then others shall thee beare”
Pull down thy vanity
Thou art a beaten dog beneath the hail,
A swollen magpie in a fitful sun,
Half black half white
Nor knowst’ou wing from tail
Pull down thy vanity
How mean thy hates
Fostered in falsity,
Pull down thy vanity,
Rathe to destroy, niggard in charity,
Pull down thy vanity,
I say pull down.
But to have done instead of not doing
this is not vanity
To have, with decency, knocked
That a Blunt should open
To have gathered from the air a live tradition
or from a fine old eye the unconquered flame
This is not vanity.
Here error is all in the not done,
all in the diffidence that faltered

**Terraluna** · 19-02-2018, 18:05

Fransiz yazar André (Paul-Guillaume) Gide'in olum yildonumu (19 Subat 1951)

“Yirmi besimdeyken, yasami hemen hemen sadece kitaplardan taniyor ve kuskusuz bu yuzden de kendimi romanci saniyordum. Olaylarin, bizi en cok ilgilendirecek yanlarinin nasil kotu bir nihayetlilik ve alaycilikla gozlerimizden kactigini, onlari zorlamayi bilmeyene ne kadar sinirli olanaklar sagladigini ise henuz bilmiyordum.”

“At twenty-five years of age I knew almost nothing of it except from books; and that no doubt is why I thought myself a novelist; for I had not as yet realized how cunningly and maliciously events conceal from us just that part of themselves most likely to interest us, and how slight a handle they offer the man who is incapable of wresting their secret from them by force.”

"Asil ikiyuzlu, kendi yanilgisini kavrayamaz hale gelip, ictenlikle yalan soyleyendir."

"Hicbir sey mutlulugun anisi kadar engelleyemez mutlulugu.”

**Terraluna** · 19-02-2018, 18:06

1920 yilinda Nobel Edebiyat Odulunu kazanan Norvecli yazar Knut Hamsun’in olum yildonumu (19 Subat 1952)

“Insanin birazcik ekmegi olsa! Sokaklarda isira isira gidebilecegi, bir kucuk nefis cavdar ekmegi! Hem yuruyor, hem de bu en iyisinden cavdar ekmegini hayal ediyordum; simdi yemesi ne hos olurdu! Aclik iflahimi kesiyordu; olmeyi, yok olmayı ozledim, duygulandim, agladim. Sefaletim bitip tukenmek bilmiyordu! Ansizin sokagin ortasinda durdum, vurdum ayagimiı yere, bastim kufuru.”

“If only one had a piece of bread! One of those delicious little loaves of rye bread that you could munch on as you walked the streets. And I kept picturing to myself just the sort of rye bread it would have been good to have. I was bitterly hungry, wished myself dead and gone, grew sentimental and cried. There would never be an end to my misery! Then I stopped suddenly in the street, stamped my feet on the cobblestones and swore aloud.”

“Ben seni gomdum Eva, mezarinin kumlarini saygiyla optum. Seni dusundukce icimden dolgun, pembe bir hatira geciyor,gulumseyisini dusundukce uzerime Tanri'nin rahmeti serpiliyor. Sen herseyini verdin, herseyini verdin sen, kendini hic zorlamadan, cunku gerçek hayatin memnun mutlu cocuguydun sen. Ama benden bakislarini bile esirgeyen otekiler, benim butun dusuncelerime sahip cikabiliyorlar. Nicin? Bunu on iki aya, denizdeki gemilere sor, gonullerin esrarli Tanrisina sor.”

“I bury you, Eva, and in humility kiss the sand above your grave. A luxuriant, rose-red memory flowers in me when I think of you; I am as if drenched in blessing at the memory of your smile. You gave all; all did you give, and it cost you nothing, for you were the wild child of life itself. But others, the miserly ones who begrudge even a glance, can have all my thoughts. Why? Ask the twelve months and the ships on the sea; ask the mysterious God of the heart.”

**Terraluna** · 19-02-2018, 18:07

Cin asilli Amerikali yazar Amy Tan’in dogum gunu (19 Subat 1952)

“Annem ve ben birbirimizi hicbir zaman anlamadik. Kastettigimiz seyleri hep degistirmisizdir kafamizda, ben soylenenden daha azini duymusumdur, annemse daha fazlasini.” Talih Kusu

“My mother and I never really understood one another. We translated each other's meanings and I seemed to hear less than what was said, while my mother heard more.”

“Kizim dun, ‘Evliligim yikiliyor’ dedi bana.

Artik bu yikilisi seyretmekten baska bir sey gelmiyor elinden.
Yasli gozleri duydugu utanctan SIMSIKI kapali, bir psikiyatrist koltugunda uzaniyor. Ve saniyorum, yikiılacak bir sey, aglanacak bir sey kalmayincaya kadar da orada uzanip duracak.

‘Yapacak bir sey yok! Hicbir şey yok!’ diye agliyordu. Bilmiyor. Konusmuyorsa, bir seçim yapiyor demektir. Cabalamazsa, sansini sonsuza kadar yitirebilir.
Ben biliyorum bunu, cunku Cin usulune göre yetistirildim ben: Hicbir sey arzu etmemem, baska insanlarin derdini, acisini yutmam, kendi derdimle yanmam ogretildi bana.

Bense kizima bunlarin tersini ogretmis olmama karsin, o yine boyle benim gibi oldu! Benden dogdugu icin, bir kiz olarak dogdugu icin belki de. Ben de kendi annemden dogmustum, ben de kiz olarak dogmustum. Hepimiz merdivenlere benziyoruz, adim adim, cikiyoruz, iniyoruz, ama herkes ayni yone gidiyor.

Sanki bir dusu yasiyormussun gibi, ses cikarmamanin, dinleyip seyretmenin ne demek oldugunu bilirim ben. Daha fazla seyretmek istemezsen gozlerini kapatabilirsin. Ama daha fazla dinlemek istemedigin zaman ne yapabilirsin? Altmis yıl once neler oldugunu hala isitebiliyorum.”

“Yesterday my daughter said to me, ‘My marriage is falling apart.’
And now all she can do is watch it falling. She lies down on a psychiatrist couch, squeezing tears out about this shame. And, I think, she will lie there until there is nothing more to fall, nothing left to cry about, everything dry.

She cried,’"No choice! No choice!’ She doesn't know. If she doesn't speak, she is making a choice. If she doesn't try, she can lose her chance forever.

I know this, because I was raised the Chinese way: I was taught to desire nothing, to swallow other people's misery, to eat my own bitterness.

And even though I taught my daughter the opposite, still she came out the same way! Maybe it is because she was born to me and she was born a girl. And I was born to my mother and I was born a girl. All of us are like stairs, one step after another, going up and down, but all going the same way.”

**Terraluna** · 19-02-2018, 18:09

Il Postino'nun (Postaci) filminin Mario Ruoppolo'su Italyan aktor, film yonetmeni ve sair Massimo Troisi'nin dogum yildonumu (19 Subat 1953)

"Gulumsemen yuzunde bir kelebek gibi yayiliyor, gulusun bir gul gibi, saplanan bir zipkin, kopuren sular gibi,gulusun aniden gelen, gumisi bir dalga gibi, bembeyaz bir okyanusun kiyilarında olmak gibi.Sessizligini seviyorum sanki yokmussun gibi.../ Il tuo sorriso si espande come una farfalla sul tuo viso, il tuo riso è come una rosa, una lancia che si sfila, un'acqua che prorompe, il tuo riso è un'onda d'argento repentina. Mi piaci quando taci perché sei come assente..."

https://www.youtube.com/watch?v=qzuKghRyRic

"Mario: Sevgili sair arkadasim ve yoldasim, beni bu belaya sen bulastirdin ve sen kurtaracaksin... Bana okumam icin kitaplar verdin... Dilimi pul yalamak disinda da kullanmanin yollarini ogrettin.. Asik olmam senin sucun...

Neruda: Hayır, bunun benle bir ilgisi yok... Sana kitaplarimi verdim ama siirlerimi calmana izin vermedim... Benim Matilde icin yazdigim siiri Beatrice'e vermissin...

Mario: Siir onu yazana degil, ona ihtiyaci olana aittir...

Mario: Bu demokratik dusunceni takdir ediyorum..."