Sayfa 1150/7020 İlkİlk ... 1506501050110011401148114911501151115211601200125016502150 ... SonSon
Arama sonucu : 56156 madde; 9,193 - 9,200 arası.

Konu: Sanat Mozaik

  1. Fransa Krali X. Charles'in Reims Katedrali'nde yapilacak olan tac giyme torenini kutlamak icin ozel siparisle yapilan, librettosunu Luigi Balocchi’nin yazdigi, Gioacchino Rossini’nin besteledigi 3 perdelik Reims'e Seyehat (Il viaggio a Reims- The Journey to Reims / The Hotel of the Golden Fleur-de-lis) operasi ilk kez 19 Haziran 1825'de Paris, Teatre Itelien'de yapildi.




  2. Amerikali yazar, yayinci, sanatci ve filozof Elbert Hubbard’in dogum yildonumu (19 Haziran 1856)

    “Insanlarin neden zayifliklarini ortmek icin mazeretler uydurarak kendilerini kandirmakla bu kadar cok zaman harcadiklari benim icin hep merak konusu olmustur. Oysa bu kadar zaman zayifligin iyilestirilmesi icin yeterli olur ve mazeret aramaya gerek kalmazdi.”



    “It has always been a mystery to me,why people spend so much time deliberately fooling themselves by creating alibis to cover their weaknesses. If used differently, this same time would be sufficient to cure the weakness, then no alibis would be needed.”





    “Biraz daha israr, biraz daha caba ile umutsuz gorunen basarisizliklar, gorkemli bir basariya donusebilir.”




    “Olmak istediginiz samimi, yetenekli, yararli insani kafanizda canlandirin ve boylece bu dusunceler sizi zamanla o ozel kisiye donustursun. Aslolan dusuncedir. Dogru, mantikli bir tavir takinin; cesur, samimi ve neseli bir tavir. Dogru dusunmek yaratmaktir.”




    “Tanri madalyalariniza, derecelerinize veya diplomalariniza degil, yaralariniza bakacak.”

  3. Filipinli bagimsizlik mucadelesinin lideri, sair ve yazar José Rizal’in dogum yildonumu (19 Haziran 1861)

    Elveda, hayran olunası Ulkem, gunesin oksadigi yurt;
    Dogu Denizi'nin incisi, kayip cennetimiz,
    Sevincle veriyorum sana hayatimi, uzgun ve ezilmis,
    Ve daha taze ve daha aydinlik olsaydi dahi,
    Yine onu senin yolunda verirdim, senin refahin ugrunda.



    Adios, Patria adorada, region del sol querida,
    Perla del Mar de Oriente, nuestro perdido Eden!
    A darte voy alegre la triste mustia vida,
    Y fuera más brillante más fresca, más florida,
    Tambien por tí la diera, la diera por tu bien.




    Farewell, my adored land, region of the sun caressed,
    Pearl of the orient sea, our eden lost,
    With gladness i give you my life, sad and repressed;
    And were it more brilliant, more fresh and at its best,
    I would still give it to you for your welfare at most.

  4. Japon yazar Osamu Dazai’nin dogum yildonumu (19 Haziran 1909)

    “Anne,son zamanlarda insanlari hayvanlardan ayiran tek ozelligin ne oldugunu kesfettim. Biliyorum, insan konusuyor, insan akilli, insan dusunuyor, insanin sosyal bir duzeni var; ama butun hayvanlarda bunlardan az cok yok mu? Belki hayvanlarin da inanclari vardir. Insan tum Yaradilisin efendisi olmakla ovunuyor; ama esasta, diger yaratiklardan pek farki olmadigi anlasiliyor. Oysa insanin yine de ayri bir ozelligi var. Belki beni anlamiyorsunuz. Hayvanlarda hic olmayan bir sey, insanin kendisine ait bir sey: O da sir. Ne dersiniz?” Batan Gunes



    “Mother, recently I have discovered the one way in which human beings differ completely from other animals. Man has, I know, language, knowledge, principles, and social order, but don't all the other animals have them too, granted the difference of degree? Perhaps the animals even have religions. Man boasts of being the lord of all creation, but it would seem as if essentially he does not differ in the least from other animals. But, Mother, there was one way I thought of. Perhaps you won't understand. It's a faculty absolutely unique to man - having secrets. Can you see what I mean?"




    “Horiki'nin o farkli guzel gulumsemesi karsisinda aglamis, karar vermeyi ve direnc gostermeyi bir yana bırakip arabaya binmis, buraya getirilince de cilgin sinifina konmustum. Su an, buradan cikacak olsam bile, bir ‘cilgin,’ hayir bir cokkun oldugum damgasini yuzumde tasirim herhalde.

    Insanligimi yitirdim.

    Artık ben, asla bir insan degilim.” Insanligimi Yitirirken,



    “I had wept at that incredibly beautiful smile Horiki showed me, and forgetting both prudence and resistance, I had got into the car that took me here. And now I had become a madman. Even if released, I would be forever branded on the forehead with the word ‘madman,’ or perhaps, ‘reject.’

    Disqualified as a human being.

    I had now ceased utterly to be a human being.”

  5. Akademi Onur Odulu, 2 Golden Globe, 3 Emmy Odulu sahibi Amerikali aktris (Virginia Cathryn) Gena Rowlands’in dogum gunu (19 Haziran 1930)




  6. Iskocyali roman ve tiyatro yazari, unlu Peter Pan'in yazari James Matthew Barrie'nin olum yildonumu (19 Haziran 1937)

    "Biri disinda, butun cocuklar buyur ve buyuyeceklerini erken yasta ogrenirler. Wendy de soyle ogrendi: Iki yasindayken, bir gun bahcede oynuyordu. Bir cicek daha koparip, bu cicekle annesine kostu. Sanirim kucuk kiz pek sevimli gorunuyordu ki, Bayan Darling elini gogsune koyup, "Ah, keske hep boyle kalabilsen!" diye haykirdi. Bu konuda aralarinda gecen konusmanin hepsi buydu, ama Wendy bundan boyle buyumek zorunda oldugunu ogrenmisti. Bunu iki yasina girdikten sonra anlarsiniz hep. Iki yas, sonun baslangicidir."



    "All children, except one, grow up. They soon know that they will grow up, and the way Wendy knew was this. One day when she was two years old she was playing in a garden, and she plucked another flower and ran with it to her mother. I suppose she must have looked rather delightful, for Mrs. Darling put her hand to her heart and cried, "Oh, why can't you remain like this for ever!" This was all that passed between them on the subject, but henceforth Wendy knew that she must grow up. You always know after you are two. Two is the beginning of the end."

  7. Amerikali rock grubu Heart’un solisti ve soz yazari Ann (Dustin) Wilson’in dogum gunu (19 Haziran 1950)




  8. Yunan lirik sair ve oyun yazari Angelos Sikelianos’un olum yildonumu (19 Haziran 1951)

    Acik pencereye yaslanmis bakiyorduk.
    Her sey uyum icindeydi duygularimizla.
    Tarlalarla baglari karartiyordu
    kukurt rengi bulutlar
    ve gizli bir calkantiyla
    agaclarda inlerken ruzgar
    gogsu otlari oksayarak
    ucup gitti hizli kirlangic.
    Sonra birden, buyuk bir gurultuyle
    yirtildi gokler ve raksederek
    bosandi yagmur.
    Tozlar ucustu havada.
    Bereketli topragin kokusuyla
    titrerken burun deliklerimiz,
    dudaklarimizi araladik
    icimize islesin diye sular.
    Sonra yan yana, yuzlerimiz
    sutlegen ve zeytinler gibi
    yagmurdan sirilsiklam,
    “Nedir bu koku,” diye sorduk,
    “bu ogul arılar gibi havaya yayilan?
    Belsem mi, cam mı, kenger mi,
    yoksa kekik mi?”
    oyle yogundu ki kokular,
    soluk aldikca icime doldu hepsi
    ve sonsuz bir meltemin oksadigi
    bir saz gibi titredim
    gozlerim gozlerini bulup
    damarlarimdaki kanin
    cigligini isitinceye degin.
    Asmanin uzerine egilip
    urperen yapraklardan bir bir
    o tatlari tatmak cicekleri solumak istedim;
    oysa aklim uzum salkimlari gibi yogun,
    solugum bogurtlenlere takili
    tatlarla kokulari tek tek secemedim
    ve insan nasil ayni anda tadarsa
    kaderin kadehinden aci ile sevinci,
    ben de oyle tattim ayni anda hepsini;
    ve kolumu beline doladigim anda,
    bulbul gibi sakidi, irmaklar gibi akti
    damarlarimda kanim.



    We leaned out of the window.
    Everything around us
    was one with our soul.
    Sulphur-pale, the clouds
    darkened the fields, the vines;
    wind moaned in the trees
    with a secret turbulence,
    and the quick swallow went
    breasting across the grass.
    Suddenly the thunder broke,
    the wellhead broke,
    and dancing came the rain.
    Dust leaped into the air.
    We, our nostrils quivering,
    opened our lips to drink
    the earth's heavy smell,
    to let it like a spring
    water us deep inside
    (the rain had already wet
    our thirsting faces,
    like the olive and the mullen).
    And shoulder touching shoulder,
    we asked: "What smell is this
    that cuts the air like a bee?
    From balsam, pine, acanthus,
    from osier or thyme?"
    So many the scents that, breathing out,
    I became a lyre caressed
    by the breath's profusion.
    Sweetness filled my palate;
    and as our eyes met again
    all my blood sang out.
    I bent down to the vine,
    its leaves shaking, to drink
    its honey and its flower;
    and—my thoughts like heavy grapes,
    bramble-thick my breath—
    I could not, as I breathed,
    choose among the scents,
    but culled them all, and drank them
    as one drinks joy or sorrow
    suddenly sent by fate;
    I drank them all,
    and when I touched your waist,
    my blood became a nightingale,
    became like the running waters.

Sayfa 1150/7020 İlkİlk ... 1506501050110011401148114911501151115211601200125016502150 ... SonSon

Yer İmleri

Yer İmleri

Gönderi Kuralları

  • Yeni konu açamazsınız
  • Konulara cevap yazamazsınız
  • Yazılara ek gönderemezsiniz
  • Yazılarınızı değiştiremezsiniz
  •