Özü, sözü bir olanların, sözler dilinin ucuna gelmişken birilerini kırmak istemeyişi, söyleyeceklerini yutması zordur.
Okullarda münazaralar oldu bizim talebeliğimizde.
Bir düşünceyi, iki yönlü savunmak.
Tavuk mu yumurtadan çıkar yumurta mı tavuktan ya da bakarsak görür müyüz, görünce mi bakarız gibi.
Bunun gibi bir tartışma/münazara konusu da, aklına geleni geldiği gibi söylemeli mi, akla geleni tartıp söylemeli mi?
Birinci grup, akla geleni öylece söylemeli, dürüstlük bunu gerektirir der.
İkinci grup ise aynı düşünceyi, düşünceden taviz vermeden kırk türlü söyleme yolu vardır. pat diye söylemek, kırabilir, yanlış anlaşılabilir, haklıyken haksız duruma düşürebilir der.
Ben hep, he zaman, her durumda, her platformda, ikinci grubun dediklerine inandım, uyguladım. Bedelini ağır ödediğim durumlar oldu ama bu bedel bana oldu, kimseyi kırmadım.
Bunu niye yazdım, bilmiyorum.

Yer İmleri