Sanat Mozaik

[Terraluna]

Danimarkali filozof ve teolog Søren (Aabye) Kierkegaard'in olum yildonumu (11 Kasim 1885)

"Sasirt beni, tukendim, takatim kalmadi, gel namus ve seref icin savasalim. O kizi bana goster, olanaksiz gibi gorunen bir olanak goster bana, yer alti dunyasinin golgeleri arasinda goster bana onu, alip yukari cikaririm, birak benden nefret etsin, beni asagilasin, kayitsiz kalsin, bir baskasini sevsin, korkmuyorum; ama sulari karistir, sessizligi boz. Benden daha guclu oldugunu hayal etmene yatiyor diye bana boyle sefalet cektirdigin icin alcaksin sen."� Bastan Cikaricinin Gunlugu



"Take me by surprise, I am ready. No stakes, let us fight for honor. Show her to me, show me a possibility which seems an impossibility; show her to me among the shades of the underworld, I shall fetch her up; let her hate me, despise me, be indifferent to me, love another, I am not afraid; only let the waters be troubled, the silence be broken. To starve me in this way is paltry of you, you who imagine that you are stronger than I am."�


“Bir gun sokakta ona rastladim. Beni tanımadigindan ya da burali oldugumu bilmediginden emindim. Tek basina yuruyordu. Yuz yuze gelecek sekilde yolumu ayarladim. Yol vermek icin kenara cekildim, o kaldirimda kaldi. Tam o anda huzunlu bir sekilde baktim ona, sanirim gozlerim nerdeyse sulanmisti. Sapkami cikardim. Durakladi. Titrek bir ses ve bugulu gozlerle soyle dedim: “Kizmayin, sevimli hanimefendi; sizin tum ruhumla sevdigim ama benden uzakta yasayan birisine benzerliginiz oylesine carpici ki bu garip davranisimi bagislamalisiniz.”



“One day I met her on the street. I was certain she didn't know me or know I belonged here in town. She was walking. I slipped past her so that I could meet. I stepped aside for her; she kept to the flagstones. Just then I cast a sorrowful glance at her, I think I almost had tears in my eyes. I took off my hat. She paused. In an agitated voice and with a dreamy look. I said 'Do not be angry, gracious lady; the resemblance between you and someone I love with all my soul, but who lives far away from me, is so striking that you must forgive my strange behaviour.”

[Terraluna]

Italyan sair, yazar, gazeteci ve vecize yazari (Graziella) Lalla Romano'nun dogum yildonumu (11 Kasim 1906)



Icindeyim senin
Vucudun degerli kokusu gibi
nem gibi gozun icindeki
ve tatli salya

Icindeyim senin
Gizemli yonteminde
Hayatin eridigi kanin icinde
Ve nefesin icinde karistigi



Io sono in te come
il caro odore del corpo
come l’umore dell’occhio
e la dolce saliva.

Io sono dentro di te
nel misterioso modo
che la vita è disciolta nel sangue
e mescolata al respiro.

[Terraluna]

Amerikali roman yazari Howard (Melvin) Fast’in dogum yildonumu (11 Kasim 1914)

"Butun dunya Roma'nin, oyleyse Roma'yi yikacagiz. Artik dunya Roma'dan bikti. Roma'yi ve Roma'nin inandiklarini yikacagiz. Roma'nin bulundugu yere, insanlarin baris icinde yasayacagi, gladyatorlerin, arenalarin, kolelerin, kole efendilerinin olmadigi yepyeni bir hayat kuracagiz." Spartakus



“The whole world belongs to Rome so Rome must be destroyed and made only a bad memory, and then where Rome was, we will build a new life where all men will live in peace and brotherhood and love, no slaves and no slave masters, no gladiators and no arenas, but a Tme like the old Tmes, like the golden age. We will build new ciTes of brotherhood, and there will be no walls around them.”

[Terraluna]

Amerikali humanist yazar Kurt Vonnegut’in dogum yildonumu (11 Kasim 1922)



“O kedi besigini yaptigi an, babamin insanlarin oyun dedigi seye yakin bir isle mesgul oldugunu gordugum en yakin andi. Baskalarinin buldugu numaralara, oyunlara ve kurallara hic meyli yoktu. Eskiden ablam Angela’nin bir albumu vardi ve icinde Time dergisinden kesilmis, kafasini dagitmak icin hangi oyunlari oynadigi soruldugunda babamin, ‘Etrafta gerçek oyunlar suruyle devam edip giderken, uydurulmus olanlara neden tenezzul edeyim ki?’ dediğini anlatan bir kupur vardi” Kedi Besigi



"Making that cat's cradle was the closest I ever saw my father come to playing what anybody else would call a game. He had no use at all for tricks and games and rules that other people made up. In a scrapbook my sister Angela used to keep up, there was a clipping from Time magazine where somebody asked Father what games he played for relaxation, and he said, 'Why should I bother with made-up games when there are so many real ones going on?"

[Terraluna]

Amerikalı bir komedyen, oyuncu, yazar Jonathan Harshman Winters'in dogum yildonumu (11 Kasım 1925)





"Basariyi bekleyemedim. Bu yuzden onsuz ilerledim."




"Eger gemin sana gelmiyorsa, sen ona dogru yuz."

[Terraluna]

Amerikali roman yazari Noah Gordon'in dogum gunu (11 Kasim 1926)

"Bernardo Espina icin kotu donemler havanin kursun gibi agir oldugu ve gunesin tum yakiciligiyla gokyuzune asili kaldigi bir gunde basladi. O sabah hamile bir kadinin suyu gelmeye basladiginda geriye kalan iki hastayi gonderince kalabalik dispanser hemen hemen tumuyle bosalmisti. Kadin, hastasi bile degildi. Aslinda o uzun suredir gecmeyen oksurugu nedeniyle babasini muayeneye getirmisti. Bebek onun besinci cocuguydu ve zamaninda gelmisti dunyaya. Pembe renkli kaygan erkek cocugu ellerine alan Espina onu yavasca tokatladiginda gurbuz ve sevimli bebegin attigi cigliklar disarida bekleyenlerin neseli kahkahalarla yanit vermesine neden oldu.

Dogumla neselenen Espina guzel bir gunun uyandirdigi yersiz umutlara kapildi. Ogleden sonrasi icin verilmis bir sozu ya da yapmasi gereken bir isi yoktu. Cocuklar suyun içinde oynarken bir sepet sekerleme ile bir sise tinto alarak Estrella ile irmak kenarina gidip bir agacin golgesinde oturmayi ve bir yandan sekerleme yiyip tinto icerken diger yandan sakince karisiyla sohbet etmeyi tasarliyordu." Son Yahudi – Ispanya’da Ates ve Kan



"The bad time began for Bernardo Espina on a day when the air hung heavy as iron and the arrogant sunshine was a curse. That morning his crowded dispensary had been almost emptied when a pregnant woman’s water burst, and he banished from the room the two patients who remained. The woman was not even a patient but a daughter who had brought her old father to see the physician about a cough that wouldn’t go away. The babe was her fifth and emerged into the world without delay. Espina caught the slick, rose-colored boy child in his hands, and when he patted the tiny nates the thin yowling of the lusty little peón brought cheers and laughter from those who waited outside.

The delivery lifted Espina’s spirits, a false promise of a fortunate day. He wasn’t committed for the afternoon, and he was thinking he would pack a basket with sweetmeats and a bottle of tinto and go with his family to the river, where the children could splash while he and Estrella sat in the shade of a tree and sipped and nibbled and talked quietly."

[Terraluna]

Meksikali yazar Carlos Fuentes’in (Macías) dogum yildonumu (11 Kasim 1928)

"Eger yenilgi oksuzse ve utkunun yuz babasi varsa, yalanin da bircok cocugu vardir. Buna karsin dogrunun soyunu surdurecek kimsesi yoktur. Dogru yalnizdir, bekardir. Kisiler bu yuzden yalani yeglerler. Yalan baskalariyla iletisim kurmamiza, keyiflenmemize yarar, bizi suca ve sevince ortak eder. Oteki yanda, dogrular bizi insanlardan uzaklastirir, bizi kusku ve kiskancliklarla cevrili adaciklara donusturur. Bu yuzden yalanlarla dolu oyunlar oynariz. Dogrularin neden oldugu yalnizliklardan kurtulmak icin."



“If it was true that defeat is an orphan and victory has a hundred fathers, it was also the case that lies have many children but truth lacks progeny. Truth is solitary and celibate, which is why people prefer lies. Lies put us in touch with one another, make us happy, make us participants and accomplices. Truth isolates us and transforms us into islands surrounded by a sea of suspicion and envy. That’s why we play so many lying games. Then we won’t have to suffer the solitude of truth.”

[Terraluna]

Alman yazar, sair, cevirmen ve editor Hans Magnus Enzensberger'in dogum gunu (11 Kasim 1929)

"Butun Ingilizler yalancidir. Ama bunu benim soylememin ne yarari var? Ben kendim de Ingiliz'im. Oyleyse ben de yalanciyim. Bu durumda az once iddia ettigim sey dogru olamaz: Yani butun Ingilizlerin yalanci oldugu. Ama Ingilizler dogruyu soyluyorlarsa az once soyledigim sey de dogru olmali. Oyleyse yalanciyiz biz!" Sayi Seytani



"Alle Engländer sind Lügner. Aber was ist, wenn ich das sage? Ich bin schließlich selber ein Engländer. Also lüge ich auch. Aber dann kann das, was ich eben behauptet habe, nicht stimmen: daß alle Engländer lügen. Wenn sie aber die Wahrheit sagen, dann muß auch das, was ich vorhin gesagt habe, wahr sein. Also lügen wir doch!“



"Muhabir, silahli bir cete bir hastaneyi yerle bir ederken oradaymis. Bu askeri bir harekat degildi. Hic kimse adamlari tehdit etmiyordu; sehirde silah sesleri duyulmuyordu. Hastane onceden de saldiriya ugramisti ve ancak asgari donanima sahipti. Failler ofkeli bir titizlikle yol aliyorlardi. Yataklar parcalaniyor, serum ve ilac siseleri kiriliyordu; kamuflaj elbiseli ceteciler daha sonra az sayidaki aletlere giristiler. Tek rontgen makinesini, sterilizatoru ve oksijen tupunu kullanilmaz duruma getirdikten sonra rahatlayabildiler ancak. Bu zombilerin her biri, ufukta kavgalarin sonunun gorunmedigini biliyordu; her biri, hemen ertesi gun, yasaminin kurtulmasinin yaralarini dikecek bir doktorun varligina bagli olabilecegini biliyordu. Amaclarinin en kucuk hayatta kalma sansini bile yok etmek oldugu acikca goruluyor. Buna reductio ad insanitatem denilebilir. Kollektif cilginlik ‘gelecek’ kavraminin yitirilmesine neden olmus. Artik yalnizca yasanan an var. Tutarlilik artik yok. Varligini surdurme gudusu gecersiz hale getirilmis." Ic Savas Manzaralari



"Dieser Reporter war dabei, wie eine Bande von Bewaffneten ein Hospital zertrümmerte. Das war keine militärische Aktion. Niemand bedrohte die Männer, Schüsse waren in der Stadt nicht zu hören. Das Krankenhaus war bereits schwer beschädigt und nur noch mit dem Nötigsten ausgestattet. Die Täter gingen mit wütender Gründlichkeit vor. Betten wurden aufgeschlitzt, Flaschen mit Blutserum und mit Medikamenten zerschmettert; dann machten sich die Bewaffneten in ihren verdreckten und zerschlissenen Tarnanzügen über die wenigen Apparate her. Sie waren erst zufrieden, als das einzige Röntgengerät, der Sterilisator und der Sauerstoffapparat unbrauchbar gemacht waren. Jeder von diesen Zombies wußte, daß ein Ende der Kämpfe nicht abzusehen war; jeder wußte, daß schon am nächsten Tag sein Leben davon abhängen würde, ob ein Arzt da wäre, der ihn zusammenflicken könnte. Es ging ihnen offenbar darum, auch noch die geringste Überlebenschance zu vernichten. Man könnte das die reductio ad insanitatem nennen. Im kollektiven Amoklauf ist die Kategorie der Zukunft verschwunden. Es gibt nur noch die Gegenwart. Konsequenzen existieren nicht mehr. Das Regulativ der Selbsterhaltung ist außer Kraft gesetzt."