Orhan KEMAL (Mehmet Raşit ÖĞÜTÇÜ)
15 Eylül 1914 Ceyhan -2 Haziran 1970
Orhan Kemal'in bütün eserleri yoksullar, emekçiler onların acıları, aşkları, yaşam kavgaları üzerinedir. Yapıtlarının kahramanları çoğunlukla işçilerdir. Sömürülenlerin, ezilenlerin, yoksul halkın yaşamını kaleme alan Kemal, sadece Adana'daki fabrika ve tarım emekçilerini değil, küçük memuru, esnafı, işçiyi, kendi bildiği köylüyü de konu edinir.
Orhan Kemal, Arka Sokak adlı öykü kitabı nedeniyle yargılanır ve çıkarıldığı mahkemede eserlerinin kahramanlarını nasıl seçtiğini şöyle anlatır: "Hakim, iddia makamına uyarak, konularımı neden hep fakir fukaradan, işçilerden aldığımı, Türkiye'de varlıklı insanların, iyi yaşayan insanların olup olmadığını sormuştu. İlk bakışta evet, çok doğru bir soru. Neden hep bu insanları, bu insanların yoksulluğunu ele alıyorum? O zaman hakime: "Ben gerçekçi yazarım. En iyi bildiğim konuları alırım. Varlıklı yurttaşların yaşayışlarını bilmiyorum, nasıl yaşadıklarından haberim yok" demiş ve beraat etmiştim"
"Bir tarihte efendi, patozda çalışıyoruz. Patoz, eski patoz. Dört buçuk ayak, kırk beş kişilik. Lakin ırgatbaşı kansız mı kansız. Şu kadarcık merhamet arama. Kırk beş kişilik patozu otuz beş kişiyle çalıştırıyor, on kişinin gündeliğini küt, cebe. Güneş tepede alev alev, serçeler dersen sıcaktan düşüp düşüp bayılıyor. Adam çatlayacak. Soluk alamıyorsun sıcaktan be. Yirmi saat. Paydos yok" (Bereketli Topraklar Üzerinde, 1954)
"Önce ekmekti ekmek. Hiç tükenmeyecek iş yani. Sonra barınak. Damı akmayacak, rutubetsiz, kirası az, suyu, elektriği bol barınaklar. Daha sonra mahalle aralarındaki çamurlu sokaklar. Gece yarıları evlerine dönerlerken dizlerine kadar batmayacakları çirkefsiz, lağım çukursuz sokaklar. Ama asıl su, su dertlerinin başında geliyordu." (Taşlıtarla, İstanbul'dan Çizgiler, 1969)
Originally Posted by mrhztkn
Yer İmleri